"Keşke ıskalamasaydım bizi..." #annemkovboylarvesarhoşatlar @polatozluoglu 'nun son öykü kitabı. Eserde baskın tema #baba teması. Bu tema "her şeyin kanatabildiği ama hiçbir şeyin sağaltamadığı bir yara" olarak karşımıza çıkıyor. " gökyüzü gibi bir şey bu çocukluk hiçbir yere gitmiyor" der ya #edipcansever yazar da kırık dökük çocukluğuna ithaf ettiği bu eserde, kahramanların çocukluktan başlayarak travma dolu hayatlarına ortak ediyor bizi. Polat Özluoğlu öykülerini -uzun da olsa- tek oturuşta yazıp sonra üzerinde epeyce çalışan, ince eleyip sık dokuyan bir yazar. Ele aldığı konular da genellikle hüzünlü konular olunca ve bunları akıcı bir anlatımla yazıya dökünce öyküleri ister istemez fazlasıyla içselleştiriyorsunuz. Karakterlerin çektikleri acıları siz de yüreğinizde hissediyorsunuz. Keşke böyle babalar olmasa diyorsunuz ama ne yazık ki var öyle babalar. Boğazınızda bir şeyler düğümleniyor. Sayfa 23 'teki tekrarları çok beğendim. Sardunya vurgusunu da elbette. Kılçık Babam, Gardiyan, İhtiyar Filler Gibi, Unutmanın Huzursuz Bahçesi öyküleri ayrı anlamlıydı benim için. Okuyun. Tavsiye ederim. Birkaç alıntı ekleyeyim: "Ah! Unutmak için ne kadar uzağa gidebilir ki bir insan? Kaç kilometre giderse unutmaya başlar? Mesafeler mi daha çabuk unutturur yoksa saatler mi? Kaç şehir eskitmek lazım unutmak için birini ya da kaç saati tüketirsek unutmuş oluruz aklımızda yerli yersiz patlayan anılardan bir çuval mermiyi? Kaç adım atmak lazım bir kâbustan uyanmaya? Kaç uykuyu katletmek gerek unutmak için gözümüze bakan dikensi bakışları? Kaç kişiyi teşhis edince gider insan kendinden ya da kaç kişiyi gömmek gerek bulmak için aradığını? s.11 Camdan bir düğme çıt etti kırıldı içimde. Dağılıp parçalandı. Her yerime saçıldı kırıkları. Görünürde bir şey yoktu. s. 14 Benim babam iki kere öldü. Biri ben çok küçükken, biri az küçükken. s.17 Zaman eskisinden daha yorgundu. Zaman babamı alıp yerine onun hayaletini ödünç vermişti bize. Geçmiyordu saatler. Günler tatsızca uzuyordu. s.24 Biz bir daha öyle mutlu bir aile olamadık hiç. Katıla katıla gülemedik, ağız dolusu sevinemedik. Babam bir kılçık gibi takıldı boğazımıza. s.28

Annem, Kovboylar ve Sarhoş AtlarPolat Özlüoğlu · İthaki Yayınları · 2022172 okunma

·

171 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Çalıkuşu Habibe