Gönderi
Spoiler İçerir!
Okumaya çok tereddüt ettiğim bu roman inceleme yazatacak nitelikte bir eser. Türk edebiyatının ilk psikolojik romanı olan bu kitap ününü sonuna kadar hak ediyor.
Suat ve Süreyya adlı çift ve çiftin aile arkadaşı Necip kitabın başrollerini oluşturuyor. Zamanla aile arkadaşı olan Necip ilk başlarda Suat'a hayranken bu hayranlık zamanla aşka dönüşüyor. Şu ana kadar klasik gidiyormuş gibi görünse de okurken şaşırıyorsunuz çünkü yazar bu durumu çok güzel bir şekilde ifade etmiş.
Suad'ın kocası Süreyya ise basit heveslere kapılan, eşini dahi görmeyen çocuk akıllı bir karakter. Bakınız kullandığım tabir kaba gibi dursa da kelimenin tam anlamıyla bir çocuğun bencilliğin taşıyan bir karakter. Yetişkinlerin dünyasında ki fedakarlık onu ilgilendirmiyor. Normal olarak da hiçbir şeyin farkında değil.
Kocası Süreyya için türlü fedakarlıklarda bulunan Suad Necip'in kendisine olan ilgisini hissedince kocası için boş yere çırpındığını dahası kendisini bir hiç uğruna tükettiğini fark ediyor.
Necip'in samimiyetle kendisi için her şeyi yapabileceğini görüyor. O kendisini kocasına adamışken Necip'te kendisini Suad'a adıyor.
Bu bahsi geçen aşk o kadar "saf" bir şekilde yaşanıyor ki günümüzde aşkın bu türlüsüne rastlamamız olası değildir diye düşünüyorum. Zira tek bir temas bile yok aşklarında. Kelimeler dahi israf olmuyor. Yalnızca gözler bu aşkın yükünü sırtlanmış.
Ama işin sonunda Suad kocasına o kadar sadık kalıyor ki kendi mutluluğuna engel oluyor. Ve Necip'te o kadar Suad'a sadık ki o da kendi mutluluğuna set çekiyor. Nereden bakarsanız bakın iki hayat, hiçbir şeyin farkında olmayan bir adam için heba oluyor.
Ama ben, asıl mutluluğun diğer dünyada yaşandığına inandığım için kitap benim açımdan mutlu sonla bitti çoğu kişinin aksine...
·
64 views
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.