"Bakabiliyorsan, gör. Görebiliyorsan, fark et."
José Saramago'nun 1995 yılında yazdığı Körlük , uzun zamandır dikkatimi çeken bir kitaptı. En sonunda merakıma yenik düşerek insanlığa acımasız bir bakış açısı getiren ve suratınıza tokat gibi çarpan bu kitabı okudum. İyiki okudum dediğim kitaplardan biri olduğunu söyleyebilirim.Kitap hakkındaki yer yer yerdiğim yer yer de övdüğüm incelememe gelecek olursak:
-Düşünsenize aniden 'kör' oluyorsunuz. Düşüncesi bile dehşet verici değil mi?
*Körlük; bir gün ansızın yolda arabasıyla giden bir adamın, trafikte beklerken beyaz bir ışık sonrası kör olmasıyla başlıyor. Nereden ve neden geldiği bilinmeyen bu körlük, bir salgınmışçasına yayılmaya başlıyor. Birbiriyle farklı noktalarda temasa geçmiş, aynı ortamlarda bulunmuş ve iletişim kurmuş yüzlerce kişi terk edilmiş bir akıl hastanesinde karantinaya alınıyor. Sadece günlük yemek ihtiyaçları karşılanacak şekilde onları bir yere kapatıyorlar ve belirli kurallar çerçevesinde bu insanlar orada yaşamaya bırakılıyor. Orada sadece bir kadın körlüğe yakalanmıyor. "Herkes körken neden o kör değil ? Dediğinizi duyar gibiyim,inanın bu soruyu bende çok düşündüm,kitabı bitirdim ama hala cevabını almış değilim ki bence bu kadın da görmek yerine herkes gibi 'kör'olmayı tercih ederdi. İnsanlığın ve vicdanın gitgide eriyip gittiği bu yerde; tüm bu acımasızlığı çıplak gözlerle gören bu kadının yaşadıklarına, oradaki düzenin yavaş yavaş nasıl rayından çıktığına ve daha bir sürü olaya eşlik ediyoruz. Burada yaşanan olayları okurken keşke kör olsaydım da şu satırları okumasaydım dediğim noktalar oldu. Neden dediğinizi duyar gibiyim.Şöyleki; kadının mal gibi pazarlanıp,pis zihniyetlerin ihtiyaçlarını ,arzularını karşıladığı bir obje olarak görülmesi,tecavüz, aşşağılama,mide bulandırıcı hakaretler...“Tüm bunlar olabilir mi?” diye isyan ederken aslında her birinin doğru olduğunu biliyordum. Bunu kabul etmekse daha zordu tabii. Tüm o insanların gitgide değerlerini kaybetmesi, düzenin zamanla yıkılması ve diktatörce bir sistemin bunun yerini almaya çalışması… “Herkes kör, kimse kimin ne yaptığını görmüyor.” düşüncesini birkaç saniyeliğine hayal edin. Az çok tüm o vahşeti düşünebilirsiniz Okudukça kendi dünyanızla öyle güzel uyuşturuyorsunuz ki, zamanla ne çok şeye kendi isteğimizle kör kalmışız diye düşünüyorsunuz. Tabii bu körlük sonsuza kadar sürmüyüyor. Herkes nasıl bir anda kör olduysa sırası gelen yeniden görmeye başlıyor. Görmek demişken Körlük kitabı bir de devam kitabı niteliğinde sayılan Görmek kitabıyla devam ediyor. Aynı bilinmeyen ülkede, farklı bir kurguyla karşımıza çıkıyor bu sefer yazar. Ben henüz okumadım ancak en kısa zamanda Görmek kitabını da okuyacağım.
*Cinsiyeti belirsiz basit birer siluete dönüşmüşlerdi,bulanık birer lekeydiler,gölge içinde kaybolmuş gölgeler. 
