Kitabı okurken türle alakalı kendimi sorguladım açıkçası, yaşım geçmiş gibi hissettim bu türe karşı. Kitap tamamen bir klişe romantik komedi filmiydi. Yani her şey aslında öyle ön görülebilir ve bilindikti ki ekstra pek bir şey görmedim kitapta. Hem karakterler hem de diyaloglar lise son değil de lise 1-2 seviyesi gibi hissettirdi. Liz'i gerçekten tam anlamıyla sevemediğimi düşünüyorum. Daha kitabın başlarında bile Liz kendi hayatını yaşamıyor annesinin hayatını yaşıyor demiştim ki bunda da haklı çıktım. Hayata çok dar bir kalıptan bakıyor. Anne dramı da beni boğdu boğdu duvara attı gibi bir şey. Yani annesi yıllar önce ölmüşken durmuş durmuş yasını şimdi tutuyor moduna girmişti. Evet ortada kötü bir kayıp var lakin yazar öyle bir yazmış ki bu ona üzülmemizi değil de eh yeter ama artık be kızım dememizi sağlıyor. Mezuniyette annesinin yokluğunu hissetmesi vs. çok normal ama bunun yazılış şeklinde bence sıkıntı var. Helena'ya tavırlarından aşırı rahatsız olduğumu belirtmek isterim. Kadının hiçbir suçu yokken ve Liz'le bu kadar iyi olmaya çalışırken itilip kakılmasından rahatsız oldum. Rocelyn'e sürekli yalan söylemesi, gerçekleri gizlemesi bana yakın arkadaşlıklarını sorgulattı. Yakın arkadaşlık kavramım bu değil şahsen benim. Evet Ross biraz fazla yargılayıcı olabiliyor bazen ama gayet akıllı mantıklı bir karakterdi ve eğer gerçekleri anlatsaydı her konuda onu anlayabileceğini düşünüyorum Wes'i gerçekten çok sevdim kitaptaki favori karakterim oydu kesinlikle. Yani Wes de olmasa kitaptan hiç tat alamayacaktım. Ama onun da o kadar olandan sonra Liz'le hiç konuşmadan kızı pat diye Michael'ın kucağına bırakması kısmı saçmaydı. Kitap sonlara doğru daha güzel ve anlamlı oldu ama karakterler sevgili olduktan sonra çat diye bitmesi ve onları doya doya okuyamamak üzücüydü. Yazar 2. kitabı yazıyormuş bakalım üniversite hayatlarında neler olacak.

Filmlerden Daha GüzelLynn Painter · Artemis Yayınları · 20221,037 okunma

·

62 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

withcarpediem