Vay canına!! Gerçekten nereden başlayacağımı bilemiyorum. Kendimi aşırı derecede sersemlemiş hissediyorum. Bu normal mii?? Pekâlâ sakinim...hadi başlayalım. Öncelikle bu kitabı okumayanlara ilk tavsiyem not almalarını önermek olacak çünkü çok fazla olay oluyor ve ikinci kitaba daha iyi bir şekilde uyum sağlamak isterseniz bu yardımcı olabilir. Ben kitabın önündeki ve arkasındaki boşluklara karınca duası yazımla çoktan bir özet hazırladım. Gerçi buna ihtiyacım olacağını düşünmüyorum çünkü yazarcığımız ve Hawke sağolsun ilk kitabı öyle bir cümlede bitirdi ki ben direk ikiye başlamayı planlıyorum. Kitap direk konuya giriyor ve sizi içine çekiyor. Bu durum bazen 'hop ne oluyor?' dememe sebep oldu ama gitgide okudukça anlaşılabilir hale geliyor. Konular açıkçası ilgi çekiciydi ve her bölümde yeni bir olay gelişti ve bu durum kitaba olan heyecanımı arttırdı. Dili akıcıydı, karakterler her ne kadar iyi betimlensede etrafın, krallığın, kitabın evreninin daha iyiden ziyade daha çok anlatılmasını isterdim. Bu durum gereksiz fantastik öğe betimlemelerini okumak istemeyenleri mutlu edebilir. Bence kitabın ortasında bir bölüm vardı ki o bölüm kitabın, kurgunun kırılma noktasıydı. O bölümde şey hissettim hani böyle roller coasterda yukarı uzun bir süre çıkarsınız da bir noktadan sonra aşağıya düşersiniz ya ve o düşme hiç bitmeyecekmiş gibi gelir heh aynı öyle işte asfdgf. Kitabın hızı bir anda arttı ve çarpıcı olaylar art arda gelmeye başladı. Çok üzüldüğüm yerlerde oldu, sevindiğim ve gıcık olduğumda. Bir ara özellikle sonlarda bu iş nerede sonlanacak, yazar acaba saçmalayacak mı diye tereddüt ettim. Çünkü o kadar peşi sıra olaylar oldu ki bende sersemledim açıkçası. Ama sonunda bazı sorularımı yanıtlayarak, kafamdaki kurguya dair olan pürüzleri temizlemiş oldu. Sonu hakkında ise bir şey demiyorum. Allah'tan ben ikinci kitabı almıştım. Küfürü ilk kitabı okuyup da elinde ikinci kitabı olmayanlara devrediyorum. Bir toplamam gerekirse; ben kitabı çok sevdim, okurken çok eğlendim. Sanırım en çok tepki verdiğim; yazdığım, çizdiğim kitaplardan biriydi. Gerçekten kitabı yaşadığımı düşünüyorum. Okurken yazarın anlatımının eksikliğinden kaynaklı bazen kafa karışıklığı yaşadım ama bu durumu ikinci kitabı okurken daha iyi kavrayacağımı ve ikinci kitabın; aklımdaki soruları yanıtlamak, bu dünyayı ve karakterleri daha iyi tanımak açısından çok daha verimli geçeceğini düşünüyorum. Buraya kadar okuduğun için sana çook teşekkür ediyorum. Sana kalben sevgilerimi ve en derin saygılarımı sunuyorum. Görüşmek üzere...
Kitabı okurken dinlediğim soundtrackler:
-One day/Hans Zimmer
-Earth/Hans Zimmer
-Flow like water/ James Newton Howard (Lütfen!! Sayfa 359'da bunu dinleyin!!! Ağlama garantili afsgd)
