#Başakile1001okuyoruz# ocak ayı kitabımızdı. #okudumbitti# dün yorum gecesiydi, çok sevenler de , yazarın dilini fazla nesnel ( belki duygusu z) bulup kitabın içine giremeyenler de mevcuttu. Ben seven taraftayım. 2. Dünya savaşı, yahudi soykırımı, ölüm kampları konulu kitapları okumak içerik itibariyle beni zorlasa da çok etkileyici geliyor bana.. bu konuda çok fazla okuma yapmadım henüz , belki okuma sayım arttıkça kıyasladıkça farklı bir değerlendirme de yapabilirim. Geçen yıllarda okuduğum ‘İnsanın anlam arayışı’ nın etkisinden uzun süre çıkamamıştım. O kitabı -belki de 2. Bölümdeki öğretisinden dolayı - daha çok sevmiştim ( yazarı bir psikologtu), ancak bu kitap çalışma kampının tüm ayrıntılarını sunuyor bize.. Edebi bir eser beklemeyin, zaten yazar bu tecrübeyi yaşamasa asla bir kitap yazmayacağını düşündüğünü belirtmiş kitabın son sayfalarında.. onun ki yaşadıklarını, tanıklık ettiklerini aktarma ihtiyacı aslında.. ayrıca bu kitabın bir üçleme olduğunu da eklemeliyim. ‘Ateşkes’ ve ‘Kurtulanlar, boğulanlar’ diğer iki kitabıymış. Kitabın yazarı Primo Levi 1919 da Torono’da dünyaya gelen ve Torono üniversitesi’nde kimya eğitimi alan İtalyan asıllı bir yahudi bir kimyager , 1943’te anti-faşist bir partizan grubuna katılmış ve 1944 ‘te arkadaşları ile tutuklanarak , Auschwitz’ e bağlı ‘Buna’ denilen bir çalışma kampına gönderilmiştir, ‘Buna’ aslında o tarihte yeni oluşturulan, faaliyet göstermeyen lastik fabrikasının adı, yazarın anlatımına göre, bu kampta sadece “Ari ırktan olmayanlar” ( dönem terminolojisine göre yahudi olmayanlar) değil, farklı suçlardan tutuklu ve hükümlüler de bulunuyor ve çoğu bu fabrika için çalışıyor, ama onlarla karşılaştıkları muamele, yaşam koşulları bile çok farklı, çünkü yahudiler için bu kamplar ceza değil ölüm kampı.. Nitekim yazar ile birlikte olan 650 kişilik italyan tutuklu grubundan yanlızca 20 kişi kamptan sağ çıkabilmeyi başarabilmiş… Yazarın 1947 de bu kitabı yazması, okuduğum baskıda Kasım 1976 tarihinde okur sorularını akılcı yorumlarla cevapladığı bölümü ekledikten sınra 1987 de intihar etmesi çok düşündürücü geldi bana.. Yazar’ın çoğu zaman dışardan biri anlatıyormuşcasına tarafsız bir tanık , bir gözlemci gibi aktardığı , anlattığı, yaşadıkları, bu ortamda bile alma verme dengesi( dengesizliği) , hiyerarşi, SS subaylarından bile acımasız olabilen kendi menfaati için kamp arkadaşlarını kolaylıkla gözden çıkaranlar insanlar, o dönemki Nazi Alman politikasının sistematik, planlı , disiplinli, acımasız işleyişi yine kanımı dondurdu .. kitapla ilgili daha uzun uzun yazabilirim ama ilgiliyseniz okumanızı tavsiye etmekle yetineceğim…

Bunlar da mı İnsan?Primo Levi · Can Yayınları · 2022670 okunma

·

114 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Ahududu06