Kitaptan bahsetmeden önce hepimizin hakkında bişiler bildiği yazardan bahsetmek istiyorum ama doğru ama yanlış ama eksik.. Herkes bir şeyler biliyor çünkü Livaneli çok yönlü bir insan. Araştırmaya kalktığınızda karşınıza 275 bin sayfa çıkıyor. Seveni çok sevmeyeni çok kimine göre müzisyen, kimine göre yönetmen, kimine göre kurgusu başarılı yazar, kimine göre siyasetçi, kimine göre solculuğu nostaljik bir figür, kimine göre zamana ayak uyduran, liberalleşmiş ama solculuktan ekmek yemeye çalışan biri vs vs . Hayatı ve tercihleri onun problemi beni ilgilendiren kısmı saygı değer bestekar ve tarihsel gerçekliği kurgu ile harmanlayan kalemi güçlü bir yazar olması. Yapıtlarını okurken hem çok keyif alıyor hemde kitap içinde geçen dönemin yaşanmış olayları sizi meraka ve araştırmaya teşvik ediyor bu sayede tarihten kesitleri en gerçek haliyle öğrenmiş oluyorsunuz. Roman kitaplarını ve kurguyu sevmeyen insanları çekmek için kurgularında yaşanmış olayların olması çok hoşuma gidiyor çünkü; hiçbir realist, yazarın eserleri için boş bir kurgu okudum diyemez. Psikolojik tahlilleri ve dönemin yaşanmış olaylarını kurgusunda merak uyandırarak anlatması kitabı keyifli ve öğretici hale getiriyor. Özetle herkese hitap ediyor. İncelememi okumaya devam ettiğinizde yer yer eleştirilerime denk geliceksiniz bunu gördüğünüz zaman tutarsız ya da çelişkili olduğumu düşünmek yerine objektif ve her açıdan bakan bir tarzım olduğunu görmenizi tavsiye etmekle beraber kitabı değerlendirmeme geçebiliriz "Öyle bir kitap yazayım ki okurlarım bu kitabı okuduktan sonra sadece akıcılık, sürükleyicilik ve sonunun aşırı şaşırtıcılığından bahsetsin." Zülfü Livaneli Bu söylemi için şöyle bir değerlendirme yapmak istiyorum ziyadesiyle sürükleyici ve şaşırtıcı bir kitaptı elbette ama zamansal atlamalar ve kurgu içindeki geçişlerinin bazı noktalarda boş kaldığını düşünüyorum açıkçası. Livaneli kurgusunda insan soyunun duygularını anlatan, psikolojik derinliklerine inebilen tek birikimi edebiyat olarak tanımlar. Ona göre hayatın gerçeği kurgudur kurgu gerçeğin yansımasıdır. Karakteri ağzından kendi düşüncesini dile getiriyor yazarımız. Podima'da yaşanan Arzu Kahraman cinayeti size bir polisiye hissi verecek ve siz katili arayacaksınız "Birine aşık olmak bir uçurumun kıyısında gözü bağlı yürümek gibidir başına ne gelecek hiçbir zaman bilemezsin sonu ölüm de olabilir cinayet de intiharda .. " Bu ibareyi gördüğünüz zaman kitabın bir aşk romanı olduğunu düşünüceksiniz. Oysaki edebi estetik ve fonksiyonel olarak bakacak olursak polisiye ve aşk romanından ziyade İÇSEL BİR YOLCULUKTUR. Ahmet Arslan birçok insanın hayalini kurduğu gündeliğin gürültüsünden arınmış sessiz sedasız Bir köyde müstakil ve kitap orman diyeceğimiz evinde biricik köpeği Kerberos ile emekliliğinin tadını çıkarmaktadır. Arzu Kahraman cinayeti - Slewetna - nöro gelişimsel bozukluğu ve oedipus kompleksi olan uşak ve kan yalayan kedi Hobhephobia (dokunma fobisi) olan hayvanlarla konuştuğuna inanan her sabah mor tavşanlar gören duyuları olan ama duyguları olmayan AHMET ARSLAN ve gazeteci kız Hug Machine - Sarılma makinesi olan Sevgili Mehmet Arslan'ı şikayet eden tercüman Mehmet'in yaşadığı onca sıkıntıya rağmen kurtulduğunda ilk olarak Olga'yı araması ve Olga'nın onu tanımayacak kadar ruhsal reaksiyonları.. Ahmet Arslan'nın aslında olmaması ve daha neler neler ... Kendi geçmişini unutmadan yaşayamaz insan Mehmet Arslan yaşamak için hayatının kardeşinin yansıması olduğuna inandı. Ah Mehmet kara sevda sahiden çok tehlikeli.. Kitabın arkasındaki "mutlaka okuyun, sarsıcı bir yolculuk sürekli şaşırtıyor" tarzındaki ibareler kitabı ticari bir meta haline getirmiş popüler kültüre ayak uydurma çabası edebi kaliteyi düşürüyor bence bunuda eleştiri olarak ekleyip incelememe son vermek istiyorum. Keyifli okumalar (: