"Ve çürüyenlerden yana değildir ihtişam."
"Ört gözlerimi, ey gece,
deliliğin rüyalarıyla."
Farklı bir ekol den gelen II.Dünya savaşı sonrasının önemli yazarlarından olan Avusturya'lı 
Ingeborg Bachmann, edebiyatçı kimliğinin yanında aynı zamanda felsefeye olan ilgisiyle ön plana çıkmıştır. Doktorasını yaptığı felsefe alanında;
"Varoluşçuluk" felsefesine yoğunlaşmış, 
Martin Heidegger ve 
Ludwig Wittgenstein gibi son dönem filozoflarından etkilenmiş, onların düşüncelerini benimsemiştir. Verdiği eserlerde de bunların izini görmek mümkündür.
Bütün şiirlerini kapsayan bu kitapta da "Varoluşçuluk" bakış açısıyla genel olarak hayata dair insan merkezli birçok duygu ve düşüncelerini içeren şiirleri görüyoruz.
Bazı şiirler beni oldukça yordu anlama konusunda tabiki bunda çevirinin zorluğunu göz önünde bulundurmak gerek. Özellikle yabancı şiirlerden yapılan çevirilerde bu genel bir sorun bazı kelimeler tam karşılamıyor. Hele ki böyle felsefi içerikli şiirler de iş daha da karmaşık bir hâl alıyor ki çeviren 
Ahmet Cemal gayet iyi bir çevirmen olmasına rağmen.
Şunu söylemeyelim ki şiirlerinin derinliği her türlü hissediliyor. Genel olarak hayatın anlamsızlığına vurgu yapmakla birlikte sizleri kimi zaman küçük umut limanlarına götürürken kimi zaman da hayatın zifiri karanlığıyla yüzleştiriyor. Aslında hayatın ta kendisini sunuyor. Şiirlerin bazıları uzun düz yazı tarzında. Felsefi derinlikli şiirler okumayı sevenlere kesinlikle tavsiyemdir, Onun dışındaki merak edenlere de şunu söyleyeyim benim alıntılarım haricinde ki kısımlar zor anlaşılan yerler. Yinede alıp okumak isterseniz, okumanızı öneririm tabiki de. Umutvar, güzel bir sözüyle nokta koyalım.
Ve hâlâ inanıyorsam denize,
o zaman karayada umut bağlarım.
·
1 artı 1'leme
·232 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.