“Hayat bir oyundur; kurallarını öğrenmek istiyorsan içine dalıp oyunu sonuna kadar oynamalısın. Yoksa sürekli değişen bu oyun karşısında şaşırıp bocalarsın. Oyuna katılmayanlar sızlanır ve daima şanssızlıklarından yakınır genellikle. Şanslı olmanın biraz da kendi ellerinde olduğunu görmeyi reddederler.” Sayfa 61 -Nihayet altıncı kitap olan Dune Rahibeler Meclisi ile Dune serisini bitirmiş oldum. İlk beş kitabı arka arkaya okumuştum ama beşinci kitaptan sonra seriye uzun bir ara vermiş olabilirim. Son kitapta Saygın Analar ile Bene Gesseritler arasındaki mücadeleye odaklanıyoruz. Öncelikle karakterlerin düşünceleri kitap boyunca ortaya atılıyor tabii daha sonrasında hamleleri… Özellikle son yüz sayfa daha akıcıydı diyebilirim. -Dune serisini okumak genel anlamda oldukça keyifliydi. Ben seriye sadece bilim kurgu olarak bakmıyorum. Ekolojiden tutunda din, siyaset, politika, bilim, sosyal kültürler hemen hepsi iyi bir şekilde oluşturulmuştu. Hatta bazı karakterlerin ölümden sonra tekrar bir bedene dahil olması ve onu tekrardan görmemiz güzeldi. Bu arada şüphesiz ilk kitap açık ara en iyi kitaptı diyebilirim. Okuyucular da bunda hemfikirler zaten. Ben ondan sonra dördüncü kitap olan Dune Tanrı İmparatoru’nu beğendim. Altıncı kitap ise üç ve beşinci kitaptan daha derli ve topluydu. İkinci kitap da serinin en rahat okunan kitaplarından bir tanesiydi. Tabii bunda en ince kitap olma özelliği de vardır. -Herhalde bazı sahneler unutulsa da Duncan Idaho, Leto, Kumsolucanları ilelebet hafızalarda kalacak. Çevirmen Dost Körpe’yi de anmadan geçmeyelim altı kitap boyunca çeviri bana gayet güzel geldi. -Belki bu yıl Asimov’dan Vakıf serisine el atabilirim…

Dune Rahibeler MeclisiFrank Herbert · İthaki Yayınları · 20201,508 okunma

·

579 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.