İnsanlığın İlk Kanseri: Putçuluk
İlk insan iyi bir insandı. İnsana kabalık daha sonra sıçradı. İnsan cennetten geldiğini ve onu yaratan Allah'ın kulu olduğunu unuttuğunda olan oldu. Allah'ın huzurunda secde etmek yerine kendine putlar edindi. İnsan mükerrem bir varlık iken gülünecek duruma düştü.
Peygamberler böyle zilleti insana yakıştıramadıklarını anlatmaya çalıştılar, ahireti hatırlattılar ama kimi vatana hıyanetle itham edildi, taşlandı, öldürüldü. Kimi deli diye dışlandı. İnsan büyük azaplar gördü bu yüzden. Kendi cinsini putlaştıran insan, yerden göğe kadar kaldırılıp yere fırlatıldı. Okyanus gibi suların dibine atıldı, rüzgar azabına tutuldu. Olmadı, anlamak istemedi insan. İşlediği cürmün büyüklüğünü anlamadı.
Şimdi ne değişti?
O insan medeni değildi de onun için bu kadar basit hatayı asırlara yaydı diyebilirler. Peki şimdi neden insan putları ve "kendin üret kendin tapın" anlayışını bitiremedi? İnsan pek medeni oldu, büyüdü, imkanları arttı. Karanlıkta gören kameralar yaptı ama gözünün önünü göremedi.
Eskiden Lât, Uzza gibi putlar vardı. O putların gücü belli idi. Örfle de kanunla da korunuyorlardı. Ne değişti şimdi? O putların çoğu müzelerde sergileniyor. Müzeleri gezenler de o dönemlerin insanlarını gariıpsiyorlar. Basit putlara tapınıyorlar diye onları geri kalmış toplum olarak algılıyorlar. Peki, bugünün o müzeyi seyreden insanın ayağındaki ayakkabının marka gücü ile seyrettiği eski putun put olduğu gündeki gücü/topluma etkisi arasında bir karşılaştırma yapılabilir mi?
Olan ise insanlığın özüne oldu; insan kendini put yaptı ama insanlığı kurtaramadı. Gidiyor insanlık. Ve insanlığın ağlayanı da yok.
Sayfa 23
·
56 views
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.