“Söylev bitince Diderot’ya gösterdim; beğendi ve düzeltilecek birkaç yeri işaretledi. Bununla beraber, coşkunluk ve güçlülük dolu bu eser, mantık ve düzenden iyice yoksundur. Kalemimden çıkmış bütün yazılar arasında akıl yürütme bakımından en zayıfı, ölçü ve uyumdan yana en fakiridir. Ama, insan yaradılıştan ne kadar yetenekli olursa olsun, yazma sanatı birdenbire öğrenilmiyor.” (Ön söz)