Adı üstünde kitap bir giriş olarak, presokratik filozoflardan çok neden presokratik denilmiş ona değinmiş. Platon'un hocası Sokrat'ın MÖ 399 yılında Atina'da baldıran otu içirilerek idama mahkum edilmesinden sonraki milenyumda skolastik döneme değin batı düşün dünyası bilimsellikten uzaklaşmış, karanlık çağın kucağında yaşarken bulmuştur kendisini. Skolastik dönemde Platon'un antitezi durumundaki Aristotelesçi görüşlerin İslami bilginlerin felsefedeki şerhleri sayesinde Batı tarafından tekrar keşfedilmesiyle aydınlanmanın temeli nihayet atılmıştır. Aristo'nun bahsettiği Sokrat öncesi doğa felsefecileri bilimsel düşüncenin ilk ortaya çıktığı kişilerdir. Felsefe biliminin biçimi isim babası Pisagor tarafından ilk oluşturulmuşken, içeriğinin bilimsel kökenleri İyonyalı doğa düşünürlerinden #Miletos'lu Thales'e hatta mitleri ilk kez kategorize eden #Aiolis'li şair Hesiodos'a kadar gitmektedir. Presokratik teriminin Nietzsche başta olmak üzere Ernst Cassirer, H.G. Gadamer, Weber gibi kıta felsefecileri tarafından kullanımının incelendiği kitapta, tarihte köken ve başlangıç terimlerinin kullanımı da irdelenmiş. Felsefenin başlaması; Aristo'nun bahsettiği gibi potansiyelin harekete geçtiği bir noktasal tarihte değil de daha çok presokratik filozof #Kolophon'lu Ksenofanes'in anlattığı gibi kökenleri zamanın daha derinlerine dayanan fakat açığa çıkmasına izin verildiği durumların oluştuğu bir tarih aralığındadır. Bu örnekte bile presokratik filozofların; hayatın anlamını hocaları Sokrat'ın, Platon'un Tanrı'yı merkeze alması gibi değil de Us'u merkeze alarak çözmeye çalışan Aristoteles'in bile yetişemediği yerlerde, aydınlanma açısından önemi görünüyor. Hocası Platon'un aksine Aristo aslında felsefenin mucidi gibi olan eskinin süper kahramanlarını oluşturma peşinde değildir. Oysa Sokrat kendini bile süper kahramanlaştırmıştır. Aristo'nun farkında olduğu gibi presokratik filozoflar çok daha bilimseldiler ve 'pre' takısına rağmen Sokrat'tan daha ileridirler. Keşf-i kadim yönünde; kıta felsefecilerinin presokratik diye adlandırdığı Anadolu'nun Ege kıyılarındaki 'kudema' üzerine bu kitap gayet bilgilendirici kritikler içeriyor. Aristoteles'in fragmanlarının, Diogenes Laertinos'un antik felsefe tarihi çalışmalarının ve yakın zamandaki kıta felsefecilerin konuya ait fikirlerinin, André Laks'ın son buluntular ve kuramlarla modern bir şerhi olarak da düşünülebilir. Hatta içeriğindeki referans bolluğundan ve kitabın kısa olmasından dolayı el altına uygun bir bilimsel kılavuz kitap olarak da değerlendirilebilir. #felsefetarihi #presokratik #presocratics #kıtafelsefesi #vakıfbankkültüryayınları