Ömer'in pek bir gayesi yoktu bu hayatta. Kendi mutluluğunu beyaz bir örtüye sarmış, kara toprağa emanet etmişti. Kalanların sağ olmasıydı tek isteği. Kendi bu kalanlardan değildi çünkü. Onun ruhu canından çıkalı yıllar oluyordu.
Bir şarkı sözünde derlerdi ya hani, "Sanki ruhum çıktı canımdan, sen benden gittin gideli." Ömer'i anlatan bir sözdü bu.
Sigarasından derin derin nefesler çekti. Gözleri gökyüzünü buldu. Oraya baktığında olduğu gibi yine sevdiği kadının yüzünü gördü bulutlarda. "Can şenliğim," diye geçirdi içinden. "Şimdi sizi kollarımda uyutmak vardı. İkinizin güzel yüzünü izlerken uykuya dalmak, sabah varlığınla uyanmak vardı." Derince bir iç çekti. "Bir gece daha bitti Hale. Kaç gece kaldı geriye?"