Karnı büyük obur deprem
Yıktı, dağıttı, sel oldu aktı.
Yaralarımıza kim olacak merhem?
Vurdu, kırdı, ejderha olup yaktı.
***
Hatırlatıyor kendini arada bir,
Uyanıyor dev uykusundan.
Besliyor içinde büyük bir kibir,
Zevk alıyor yeryüzünü sallamaktan.
***
İnsanların canı umurunda değil,
Mahvetmekten başka yoktur bildiği.
Aciz insanoğlunun önünden çekil,
Biraz nefes aldır, zaten hayatımız pek parlak değil.
***
Haberin var mı kaç can aldığından?
Ya kurtulanlar memnun mu sanırsın yaşamaktan?
***
Nefes al artık, çok yoruldun.
Bırak yakamızı, hayattan soğuttun.
***
Atom bombası bile bebek kalır yanında.
Allah’ın verdiği yük ne de büyük omuzunda!
***
Akan gözyaşının haddi hesabı yok.
Milletin karnı açken senin karnın tok.
***
Gerçi sen de haklısın,
Emir kulu gibi beklersin “hazır ol”da.
Çıkmazsın asla Tanrı’nın nizamının dışına.
Ama çiğ süt emmiş insanoğlunda
Tanrı korkusu sinek vızıltısıdır
Eğer çıkarı söz konusuysa.
***
Tanrı’dan korkmayan insan kıymet vermez cana,
Hayvan bile yapmaz insanın insana yaptığına.
Neden bu para hırsı, niye insan insanın şeytanı?
Mahkeme-i kübrada görülmeyecek mi bunun hesabı?
***
Empati kur,
Çarçur etme insanların canını.
Ne olursun kendini vur,
Vampir gibi emme masumların kanını.
***
Kendine gel “eşref-i mahlukat”, bu dünya fani.
Aklını başına devşir, yoksa sonun zayi.