Eserin ilk sayfasında yer alan çarpıcı bir cümle: Kitaplar insanların kaderlerini değiştirir! Beni yıllar yıllar öncesine götürdü. Üniversite yıllarımda çocuk edebiyatı dersimizde

Sevim Ak'ın

Güneşin Çocukları isimli eserini okumuş "ben yatılı okulda öğretmenlik yapmalıyım," demiştim. Ve şimdi yıllardır bir yatılı köy okulunda öğretmenlik yapıyorum. -Peki bu değişim olumsuz da olabilir mi? -Kitap sevgisinin dozu var mı? Bunları hiç düşündünüz mü? Her şeyin aşırı dozunun zarar olması gibi kitap sevgisinin aşırı dozu da insana zarar verebilir mi? Cevabını eserde göreceksiniz!

Umberto Eco'yu hepiniz bilirsiniz. O kadar çok kitabı vardır ki onlar için ayrı bir otel tutmak zorunda kalmıştır. Her zaman imrenirim. Ama bir de şöyle bir ev düşünün: Tüm odaları kitapla dolup taşmış, banyosuna bile kitap konulmak zorunda kalınmış. Hatta öyle ki kitaplar buhardan zarar görmesin diye soğuk suyla duş alınıyor. Buna ne denebilir?

Hansel ve Gretel masalını hatırlarsınız. Çikolatadan, şekerlerden yapılmış bir ev vardı. Şimdi o evin kitaplarla olan halini getirin gözlerinizin önüne... Duvarlar kitaplarla örülmüş, evin bütün malzemesi kitaplardan yapılmış. Çılgınlık değil mi? "Kitaplar benim evim," diyor eserin 66. sayfasında. Bunu eseri okumadan önce gerçek anlamda hiç düşünmemiştim. Bir insan ömrüne kaç kitap sığdırabilir? Öyle düşünüyorum ki eğer kitaplıkta kitaplar varsa okunmuş ya da okunabilecek kadar olmalı. Kendi adıma her zaman kütüphanemdeki eserlerin %90'ını okumuş olmayı tercih ediyor, okumadıklarım artınca bir süre kitap almamayı tercih ediyorum. Zira kitaplar okunmak için. Onlar amacımız değil daha güzel bir dünyaya açılan yolda yol arkadaşımız. Eserdeki gibi kitabı karşıma alıp muhabbet etmesem de kitaplığın karşısına geçip dakikalarca izlediğim doğrudur. "Çoğunlukla bir kitaptan kurtulmak ona sahip olmaktan daha zordur." (s. 20) Katılmamak elde değil... Bazı kitaplar öyle etkileyici ki yalnızca fiziksel olarak değil zihinsel olarak da uzun süre ayrılamıyorsunuz.

Martin Eden bittikten sonra artık asla eskisi ben olmadım.

Dervişin Teselli Koleksiyonu'nu okuduktan sonra olayları aşma şeklim değişti.

Dorian Gray'in Portresi ile güzelliğe bakışım bambaşka oldu.

Oblomov,

Diriliş,

Kehribar Geçidi (Ciltli) ve daha niceleri... Bıraktıkları etkiden kurtulmak imkansız. Çimento kalıntılarıyla kaplı bir kitabın peşinden, kitaplarla, onlara hayran insanlarla dolu bir yolculuk. Gerçek kitapseverlerin okumaları ve kitaplarla ilgili mesafelerini gözden geçirmeleri gerek diye düşünüyorum.

Orhan Pamuk

Yeni Hayat romanında diyor ki: "Bir gün bir kitap okudum ve bütün hayatım değişti." Kaderinizi olumlu yönde değiştiren kitaplarla karşılaşmanız dileğiyle. Kitapları seven insanlar, sizi seviyorum.