Bir çiçeği koparmadan koklamayı ve dövüşmeden barışmayı bilmiyorsunuz bayım.
Siz insan olmayı hiç denemediniz.
Ne güneşin küfür yemediği kaldı sizden
ne de yağmurun.
Çamurun içinden çıktık diyorsunuz ya hani, siz o çamuru bile kirlettiniz bayım.
Sanıyorsunuz ki dünya sizin etrafınızda dönüyor, ama sadece sanıyorsunuz bayım.
Yaşıyorsunuz ama yaşattığınız kaç umut kaldı elinizde?
Dilinizde hep aynı pelesenk olmuş kelimeler.
Kaç kitap okudunuz bayım?
Kaç güzel cümle çıkar ağzınızdan? Veya kaç defa anlamaya çalıştınız kendinizi?
Yüzünüzü mosmor eden koca bir yalnızlığınız var ama göremiyorsunuz.
Yanılıyorsunuz bayım çok yanılıyorsunuz.
Yok saydığınız herşey sizi çoktan unuttu.
Kimbilir kaç saksıyı kırdınız,
Kaç çiçeği kuruttunuz.
Siz papatyaların sadece yapraklarını koparmayı sevdiniz bayım.
Dinlemeden konuşmayı, anlamadan anlatmayı ve sevmeden sevilmeyi istediniz hep.
Bilmiyorsunuz bayım.
Ben acıdan şiirler yazıyorum,
Kandan duvarlar örüyorum beynime
Sırf duymamak için o kibirinizi.
Kalbimde çocuklar büyütüyorum,
Evimde çiçekler.
Ben sizin sevmediğiniz herşeyi seviyorum bayım.
Sokakta tekmelediginiz köpekleri,
Nankör ilan edip küfrettiginiz kedileri,
Ayaklarınızla ezdiginiz karıncaları,
Yağmuru
Güneşi
kadınları...
Sizin o hor gördüğünüz herkesi ve her şeyi seviyorum.
Ben aykırıyım bayım.
Ama herşeyden önce insanım. Ve vicdanını henüz bir dar ağacına
asamayanlardanım.
Yaşım 16 ama yaşlanıyorum.
Sizin kör baktığınız hayatın çıplak halini
yaşıyorum.
Ben aykırıyım bayım.
Her gün önüme süslenerek çıkan sistemin düşmanıyım.
Bir çocuk ölünce anne oluyorum,
Bir anne ölünce yetim.
Siz daha çok büyümek isterken
Ben iyice küçülüyorum.
Yaşımdaki rakamlar değişiyor,
Birde saç rengim.
Şimdi gidip kendime yeni bir uçurtma alacağım. Siz büyük olmanın keyfini çıkarın bayım,
Ben hep çocuk kalacağım!
·
75 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.