Canım,
Birini pencere kenarına çiçek koyacak kadar sevmek lazım.
His boşluğu ve iç burkulması diye bir şey varmış.
Çok sevince anladım.
Hayat, o evde yerin yok diyor, yerini bil.
Evdeki ve sokaktaki tüm savaşları kaybettiğim yerdeyim.
Hâlâ güzel olduğunu bilmeden, güzel duranı seviyorum
Ellerini takip ediyorum, hâlâ.
Elin ısısıyla kalbin ısısı birbirine ne yakınmış
Kalp sıkışıyor, el buz.
Yüzümü yağmura uzatsam geçecek diyorum
Geçmiyor. Ev buz.
Anlamaktan yoruldum, sarılmaktan.
Sen, o evde - sarılmaktan korkanların en uzağında dur, olur mu?
Öyle birine aşık ol ki, her şeyi unut, dans etmeyi hatırla.
Birini pencere kenarına çiçek koyacak kadar sev.
Çok sev, çok küs, çok barış
Ellerini takip et sonra
Ellerinde ne gördüğümü bulursan sonunda,
Gülümse.
Güzel gülene aşık ol.
Aşık olursan bir gün benim kadar
Yüzünü yağmura uzat...
Geçti, geçti desin biri
Hiç geçmesin...
....
Artık senin de bir şiirin var!
....
Geçti... Geçti...