Küçük Çocuklarda Tipik Kabahatlar
ÖFKE NÖBETLERİ
Öfke nöbetleri geçiren çocuğunuzla dışarı çıktığınızda başınıza neler gelebileceğini önceden planlamanız gerekir. Diyelim ki çocuğunuz en çok, günlük işleri yapmak üzere dışarı çıktığınızda öfke nöbeti geçiriyor, bu durumda yanınıza çocuğunuz bir şeyler tutturduğunda vermek için atıştırmalık bir şeyler veya oyuncak almalısınız. Eğer işe yaramazsa “Hoşuna gitmediğini görüyorum.” diyerek çocuğunuzun hislerini dile getirin ama davranışını görmezden gelin. Olaya somut yaklaşarak “Sen ağlamayı kesene kadar burada seninle kalacağım.” dedikten sonra hiç konuşmadan çocuğunuzun yanında durmalısınız. “Sen sakinleşene kadar burada senin yanında olacağım.” Eğer çocuğunuz sakinleşmezse, o ortamdan uzaklaştırmalısınız. Ve en sonunda öfke nöbeti tehlikesini başarıyla atlattıklarında, annenin çocuğunun duygularını kontrol edebildiği için övmesi gerekir. (“Aferin sana, kendini çok güzel sakinleştirebildin.”)
ISIRMAK
Küçük çocuklardaki ısırma eğilimi çok çeşitli nedenlere bağlanabilir. Kanıtlar toplayarak siz de çocuğunuzun ısırma nedenini bulabilirsiniz.
Bazı çocuklar için ısırma, aynı zamanda bir ilgi çekme aracıdır. Bazı çocuklar ise anlatmak istediklerini sözcüklere dökemedikleri için, bir şey istediklerinde ve bunu dile getiremediklerinde duydukları hayal kırıklığı sonucunda ısırırlar.
Çocuğunuzun her ısırmasında, bunun nedeni ne olursa olsun, onu hemen yere oturtmalı ve ona kuralı hatırlatmalıdır. Nasıl hissettiklerini söylemeleri gerekir: “Isırmak yok. Isırırsan canım yanar.” Sonrasında ise onunla göz teması kurmadan ve herhangi bir şekilde iletişime geçmeden yürüyüp gitmelidirler.
Bazı vakalardaki çocuklar ise, kendilerini savunmak için ısırma eylemine başvururlar.
Yine de çoğunlukla ısırma vakalarının çoğu, çocuğun kontrolünü kaybetmesi sonucu gerçekleşmektedir.
Isıranlar genellikle başka çocukların zorbalıklarına maruz kalmış çocuklardır. Bunun için çocuğunuzun sosyal ortamdaki ilişkilerini gözlemleyin. Birçok çocuk diğerinin kötü muamelesini uzun süre aklından çıkaramaz. Sonra da onun misillemesini ısırarak yapar.
Isırma hafife alınacak durum değildir, daha sonra saldırganlığın daha büyük bir boyutuna taşınabilir.
Bazı küçük çocuklar içinse, ısırmak fiziksel bir oyun gibi gelebilir. Isırma eylemi kronikleşmiş bir çocuğa, spor eşyası satan dükkanlardan aldığınız bir stres topunu hediye edebilirsiniz. Aranızda da “ısırık topu” diye isim takabilirsiniz.
VURMAK VE TOKAT ATMAK
Vurmak ve tokat atmak da aynı ısırmak gibi masum bir şekilde başlar.
Annenin sadece “hafif hafif sev” demesi ve kendi severken çocuğunun elini de alıp ona rehberlik etmesi gerekir.
Çocukların ilk saldırgan hareketleri merak duygusu sonucu meydana gelir. Çocuk ne tip bir tepki alacağını merak etmektedir. Bunun için “Hayır, annenin canını acıtıyorsun. Nazik ol.” diyerek uyarmalıdır. Eğer tokat atarsa, onu yere oturtup, “Hayır, tokat atmamalısın” demelidir.
Çocukların sahip olunan nesnelerle birlikte yaşamayı ve bazılarına dokunmamayı öğrenmeleri gerekir. Sadece riske atmak istemediğiniz şeyleri ve çocuğunuz için tehlikeli olabileceğine inandığınız nesneleri kaldırın. Evde çocuğunuzla birlikte dolaşın. Ve anlatın: “Anne burdayken, buna dokunabilirsin.” Nesneleri tutmasına ve incelemesine izin verin. Bu genellikle evinizdeki dokunulmazların üzerindeki gizemi kaldıracaktır. Küçük çocuklar çabuk sıkılırlar. Ona tutabileceği ve manipüle edebileceği alternatif nesneler vermeye çalışın. Çocuk bu nesneleri yere vurmak, onlarla sesler çıkarmak, parçalarını hareket ettirmek isteyecektir. Özellikle erkek çocuklar tamircilik yapmaktan çok hoşlanırlar.
BİR ŞEYLER FIRLATMAK
Atma eylemi, ilk olarak çocuğun yatağından bazı oyuncakları dışarıya fırlatması ya da mama sandalyesinde otururken yiyecekleri etrafa saçması ile başlar.
Çocuklar yeni becerilerini denemek için bir şeyleri etrafa fırlatırlar.
Annenin çocuğuna, atma eylemine uygun ve bir şeyler atmanın başka insanları incitmeyeceği bazı fırsatlar yaratması gerekirdi. Sonuçta bu eylemi tamamen unutturmak istemeyiz. Dolayısıyla annenin çocuğunun atma ihtiyacını başka bir alana yönlendirmesi gerekiyor: ona tekme atması ve fırlatması için 5 farklı büyüklükte top alabilir. Dışarıya çıkarıp “İşte burda bu toplarla oynayabilir, topları istediğin şekilde fırlatabilirsin.” Kış mevsiminde jimnastik salonu olabilir. Önemli olan, çocuğunuzu tamamen farklı bir mekana götürmektir. Böylelikle ev içinde bir şeyleri fırlatmasına izin vermeyeceğinizi daha iyi anlamış olur. Evinizin bahçesi varsa orası da olur. Dışarıda topu fırlattığında buna övgüyle karşılık verebilirsiniz.
BAŞINI VURMAK, SAÇ ÇEKMEK, BURUN KARIŞTIRMAK, KENDİNE TOKAT ATMAK, TIRNAK YEMEK
5’i de, küçük çocukların geliştirdiği diğer ritüel çerçevesindeki hareketler gibi, bir kendi kendini yatıştırma ve daha sık olarak, engellenmişlikle başa çıkma yöntemidir.
Anne-babalar aşırı tepki vermedilerse eylemler başladığı gibi bir anda son bulur.
Bir çocuk başını vurduğunda, kendine tokat attığında, burnunu karıştırdığında ya da tırnaklarını yediğinde sorun, bunun aşırı derecede - anlaşılır bir şekilde - anne babasını üzmesindedir. Ebeveynler daha kaygılı ve daha öfkeli tavırlar sergiledikçe, çocuk bunu hissedecektir: Ah bu annemle babamın ilgisini çekebilmem için harika bir yol. Bu noktada kendini yatıştırmak üzere yararlandığı bu tavır, onun için bir anda anne-babasına istediğini yaptırma yöntemine dönüşür. Bu durumda en doğrusu, çocuğun yaptığını görmezden gelmektir. Ama bunu yaparken de kendine zarar vermemesi için tetikte olmak gerekir.
Bu kendi kendini yatıştırma eylemleri sonucunda anne-baba çocuklarına boyun eğiyor duruma geldiyse; bu durum, evde hemen her zaman çocuklarının borusunun öttüğüne dair bir işaret verir.
Sayfa 442Kitabı okudu
·
67 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.