oyunlu bir kitap
johstein gaardner ile sanıyorum lise yıllarında ve elbette sofi’nin dünyası vesilesiyle tanışmıştım. o vakitler çok etkilendiğimi hatırlıyorum ama takdir edersiniz ki nihayetinde bir lise öğrencisiydim. yine de hem yazarın herkes tarafından methedilmesi hem de eski tecrübem nedeniyle kitaptan beklentim yüksekti.
genel hatlarıyla kitabı beğendiğimi söyleyebilirim ama çıtayı biraz yukarı koymuş olmalıyım ki beklentim tam olarak karşılandı diyemem.
sirk müdürünün kızı “oyunlu” bir kitap. yalnızca bu nedenden bile okumaya değer, hatta yorumları da okuyacak olursanız oldukça sevilen bir kitap olduğunu göreceksiniz.
kitabın omurgasını anne kavramı ve bu ilişki vasıtasıyla dünya ile ilişkilenme/var olma kaygısı oluşturuyor. fakat kitap boyunca süren anneyle olan bağ vurgusunun arası pek çok hikaye ile dolu. zaten kitabın kahramanı petter’in işi de bu.
petter zihnini sürekli kurgular oluşturmaktan alıkoyamayan, bir süre sonra el altından bu kurguları tıkanıklık yaşayan yazarlara satmaya başlayan bir yaratıcı. tam bu noktada yazar beni petter’in çok yaratıcı olduğuna ikna edemedi. keşke aralara blok blok bu kurgulardan atmak yerine yalnızca bu özelliklerini vurgulamakla kalsaydı diye düşündüm. böylece hem asıl hikayeden kopmaz hem de -kendi adıma- petter’in çok da aman aman bir yaratıcılığı olmadığını düşünmezdim.
bazı yavanlıklar olduğunu düşünüyorum. bu çeviriden kaynaklı mı emin değilim, hatta sanmıyorum. çeviriyi temiz buldum ama genel anlamda kitapta “çok zekice bir fikrim var hemen yazayım” yavanlığı hissettim. en çok hoşuma giden detay ise değnekli küçük adam ‘birmetre’ oldu.
#kitapalıntıları
“Sonra ağlamaya başladım. Belki de bir saate yakın süre ağladım. Her zamanki gibi beni teselli eden yine annem oldu. Ağlamamın nedeni hikayenin hüzünlü olması değil, kendi hayal gücümden korkmamdı.” 
Sirk Müdürünün Kızı 
Jostein Gaarder
·
87 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.