Tarihe not düşmek istedim!!! 6 Şubat 2023- 04.17 unutulmasın
Nerden bilebilirdim ki ! Gece Mersin'den, memleketim Kahramanmaraş' a gelip deprem olacağını. Yolda o kadar sevinçliydim ki, dışarıda kar yağıyordu. Saat 04.17 rüya görüyorum sandım. Beşikte sallaniyor gibi hissettim... Depremin şiddettinden yerden yere savrulduk. Hayatımın en uzun 2 dakikasını geçirdik annemle birlikte... Ayaklarimizda gördüğümüz ilk terlikler, çorap yok. Dışarıda yağmur yağıyordu, hava ayaz eksi derecelerde zifiri karanlığı aydınlatan doğal gaz borularının patlaması sonucu çıkan yangın, çok ürkütücü bir ses... Gökyüzünü kaplayan simsiyah duman...Sonra yine büyük bir deprem, deprem, deprem ... Sonra yardım çığlıkları; yardım edin kimse yok mu?, anne sesimi duyuyor musun? Anne ne olur ses ver seni görüyorum... Anneeeee ...(kulaklarım da hâlâ yankılanan ses) Elektrikler kesik, sular akmıyor, su akan yerde çamurlu su içilmez, telefon şebekeleri çekmiyor, kimseyle iletişim kuramıyorsunuz.... 1. Gün geçti kimse yok 2. Gün geçti kimse yok 3. Gün geçti kimse yok, yardıma gelen. İnsanlar elleri kanaya kanaya annesini, babasını, çocuğunu, kardeşini akrabalarını enkazın altından çıkardı. 1. Gün gelen yardım edin çığlıkları 2. Gün gelmez oldu. Keşke dedim, daha güçlü olsaydım. O duvarlar kolonlar altında kalanlara yardim edebilseydim. Ama gücüm yetmedi... Enkazdan çıkan insanları traktörlerle arabalarda bagajlar da taşıdılar defnetmek için. Kimisini battaniyeye sarmışlar , kimisini çarşafa... 1 yaşında çocuğuyla birlikte o battaniyenin içinde olan da vardı, 1 ay sonra evlatlarını kucaklarina alacak olan da vardı, evliliklerinin ilk günü olan çifte vardı, Torunlarının yanına gelmesini bekleyen dede de nene de vardı...
Ben bu depremde çocukluğumu kaybettim, kız kardeşimi kaybettim, yeğenimi kaybettim, komşumu kaybettim, akrabalarımi kaybettim, Kahramanmaraş' ımı, Hatay' ımı , Adıyaman'ımı, Gaziantep' imi... Kaybettim
Kelimeler boğazımda düğümleniyor...
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.