Cemil Meriç'in ".. o benim kendimle diyaloğum, çevrem, dostum, sırdaşım. Tesellim aynı zamanda. Hafızam, yankım... " diye bahsettiği; günce de diyebileceğimiz nitelikleri olan önemli eseridir.
Yazar, kesin bir dil ve serzenişle yazdığı bu eserde birçok konuya değinmiştir. Tarih, din, toplum, aşk, mitoloji, siyaset gibi konuları; gündelik düşünceleri ve kendi bakış açısının katkısıyla, yalın bir şekilde değerlendirmiştir. Bu değerlendirmelerini; itirafları, hatıraları ve duygu yoğunluğuyla harmanlayarak kaleme almıştır. Yaşadığı dönemin aksayan yanlarından, toplumsal farkındalığın oluşmadığı konulardan, kendi talep ve beklentilerinden hatta ümitsizliklerinden oldukça bahsediyor. Kitaptaki Doğu-Batı karşılaştırmalarının ve Avrupalı gibi olma çabalarının eleştirildiği kısımlar da oldukça dikkat çekiyor.
Her sayfası ayrı bir keşif olan bu kitapta; kâh kızgın, sert ve keskin bir görüş, kâh oldukça hassas ve duygusal olan aşık bir adam var. Tabi bir de yazarımızın isyankâr yanından bahsetmeden geçemeyeceğim. Bu isyankârlığın sebep olduğu hesaplaşma havasını, işlediği her konuda sezmek hiç de zor değil. Öyle ki siyasetle alakalı isyankâr tavrını aşkla alakalı kaleme aldığı cümlelerden de esirgememiş.
Okurken farkedebileceğiniz durumlardan biri de her başlık altında, yazarın entelektüel birikimi kendini gösteriyor. Hür ve gür bir sesle yazılmış olduğunu hissettiren bu eserin özgünlüğünün; engin bir kültürden kaynaklandığını düşünmek; kaçınılmaz bir tespit oluyor. Eserdeki görüş ve şahsiyet çeşitliliği, yazarın bilgisinin ne boyutta olduğunun kanıtı ve sonucudur. Kitabı bitirirken böylesine bilgili, entelektüel bir fikir insanının düşüncelerinde keşif yapmış olmanın getirdiği şanslı hissetme durumu da cabası..
Tavsiye ederim. Okuyunuz. :)
Sağlıkla, keyifle bol kitaplı günler diliyorum.
