Kitap hakkında konuşmadan önce, kitabın İngilizce çevirisini e-kitap olarak okuduğumu, kitabı okurken e-kitap okumayan annemin de okumasını istediğim için Türkçe çevirisini ona aldığımı belirtmek isterim. Dolayısıyla Türkçe çevirisini okumadım, çeviri hakkında yapabileceğim tek yorum, annemle konuşurken kafasını karıştıran bir detayı açıkladığında Türkçe çevirisinin maalesef hatalı olduğunu fark etmemiz. Kitabın kendisine gelecek olursak… kitap aslında benim pek hoşlanmadığım bir şeyi yapıyor: birbiriyle son derece az alakası olan ve bambaşka zamanlarda geçen iki farklı kısımdan oluşuyor. Bu formatı sevmememin nedeni, bir kısmın illa daha başarısız yazılması. Ne yazık ki Comemadre’de de olan tam da bu. Kitabın 1907 yılında bir sanatoryumda geçen ilk kısmı tek kelimeyle mükemmel — hatta bunun ötesinde, okuduğum en harikulade şeyler arasında! Her şeyden önce Doktor Quintana, takıntıları ve manipülasyonlarıyla fevkalade bir güvenilmez anlatıcı. Bu sayede Larraquy hikayenin tonunu kolaylıkla kuruyor, özellikle tekrar tekrar beliren bir tema olarak hayvan benzetmelerini kullanarak Doktor Quintana için eşsiz bir ses oluşturuyor. Şovenistik ve psödo-bilimsel ilgileri olan bir karakterler dizisini kullanarak karanlık bir atmosfer yaratan Larraquy burada ölümün perdesi ardında ne yattığını öğrenmek için insan deneyleri yürütmek adına çaresiz insanlardan faydalanan bir grup doktorun hikayesini anlatıyor. Bu kısım bana birçok yönüyle AHS Asylum’u anımsattı, belki de bu yüzden havasını çok sevdim. Kitabın tamamını değilse bile bu ilk kısmı okumanızı şiddetle öneririm, aklınızdan ve kırılan kalbinizden çıkmayacak bir eser başlı başına. Kitabın 2009 yılında geçen ve isimsiz bir sanatçı tarafından anlatılan ikinci kısmıysa böylesi şahane bir deneyimden sonra çok büyük bir hayal kırıklığı oldu. Bu kısmın çoğunluğunda anlatıcı, kendisi hakkında tez yazan bir doktora öğrencisine hitap ediyor. Ne yazık ki bu kısmın çoğunluğunu, bu kurgusal sanatçının hayatının bahsi oluşturuyor; kitabın konusu ve vaatlerini içerdikleri için merkezi olması gereken kurgusal sanat eserleri ise son derece küçük bir kısmı kapsıyor. Yeterince geliştirilmemiş metafiziki fikirler ve tam tersine fazla açıkça belirtilen göndermeler (çağdaş sanat hakkında etik sorunlardan bahsedilirken doğrudan Damien Hirst’ün isminin geçirilmesi gibi) bu kısımdan tüm gizem olasılığını söküp atıyor, tonal olarak ilk kısımdan tamamen bir kopukluğa sebep oluyor. Doğrusunu söylemek gerekirse bu kısım da bana American Horror Story’yi anımsattı — tıpkı dizinin kendimce en başarısız bulduğum anları ve hatta sezonları gibi asıl odağı olması gereken noktaları kaçırıyor, ilgi çekici anlardan daha çok sıkıcı ve daha önce çok daha iyileri yapılmış anlara yer veriyor, açıkçası biraz da zorlama hissettiriyor.

ComemadreRoque Larraquy · Fol Kitap · 202122 okunma

·

70 views

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Su