AFİŞ
Yılgın bir yağmur sonrası
Ter ü taze şiir,
Şeffaf ve sihirli.
Bıçak kesiği:
Hüzün
Ki buz tutmuş
Yalnızlığım,
Sızlıyor ince ince.
Bitkin düşmüş özlemekten
Çocukluğunu,
Yalın ayak düşlerin
Nazlı perisi.
Ne vakit bulutsuz,
Ne vakit pişman...
Her köşe başında
Yırtılmış afişleri.
Kömür kokusu,
Yoğun ve yoksul;
Ekmek küfleri:
Hüzün
Ki aleve teslim
Yalnızlığım,
Dağılıyor lime lime.
Ayrı düşmüş sevdiğinden
Sözcükleri,
Elleri çatlak emeğin,
Acılı gözleri.
Ne vakit korkusuz,
Ne vakit umutsuz..
(Hacer Altınay Dikduran)