Kitabın tanıtımı, deneyimi etkiler mi?
Bir buçuk yıl kadar önce okuduğum ve notlarım eski telefonumda kaldığı için hikayelerin her biri hakkında detaylı yorumlar yapamayacağım, ancak geneli hakkındaki hayal kırıklığımı bugün hala aynı şekilde hissediyorum.
Convenience Store Woman ile benzer zamanlarda okuduğum ve kendimi hakkında esasen benzer bir tepki verirken bulduğum Revenge, daha önce başka kitaplarla deneyimimi de etkileyen bir problemi benim için tekrar gündeme getirmişti: kitap hakkında söylenenlerin, bir kitabın deneyimini ne kadar kötü etkileyebileceği.
Revenge, birbiriyle bağlantılı Gotik hikayelerden oluşan bir koleksiyon olarak tanıtılıyor. Üstelik Ogawa, Poe gibi macabre ustası olarak tanınan ve Amerikan Romantik/Gotik kurguyla adeta eşanlamlı hale gelmiş bir isimle karşılaştırılıyor. Hal böyle olunca yaratılan beklentilerin boyutu da devleşiyor . . . ama Revenge bu beklentilerin hiçbirini karşılayamıyor.
Kitabı oluşturan hikayeler birbirine o kadar önemsiz detaylarla bağlı ki, bu bağ otantik hissettirmiyor; tam tersine, sadece kitap hakkında böyle bir tanıtım yapılabilsin diye eklenmiş gibi hissettiriyor. Üstelik sahip olduğu öne sürülen Gotik tondan da bütünüyle yoksun. Hikayelerden yalnızca biri zorlansa bu kategoriye ucundan iliştirilebilir belki; toplamda ise sadece iki tanesi herhangi bir şekilde tekinsiz/fesat/kötü niyetli olarak düşünülebilir, ki bu da yalnızca ölüm içerdikleri için zorlansa ancak.
Peki bu yanlış tanıtım olmasaydı bu öyküleri daha çok beğenir miydim? Belki. Söylemek zor, açıkçası herhangi özel bir yanları olduğunu düşünmedim. Kötü yazılmış hikayeler değillerdi, fakat bununla birlikte ne tonlarında ne de anlatımlarında akılda kalır, eşsiz bir özellik vardı. Açıkçası birkaç hikayeyi okurken sıkıldım da, anlatılmalarını gerektiren, onları okumaya değer kılan bir yanları olduğunu düşünmedim.
Yine de, eğer yanlış bir çerçevede tanıtılmasaydı bu kadar büyük bir hayal kırıklığı yaşamayacağım kesindi.
50 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.