İçimizden hangisi deli acaba?
Bir bilgin ya da sadece düşünen, kafası çalışan bir kimse, diğerlerinden tam da acıyı küçümsemesiyle ayrılır. Bu kişi her zaman halinden memnundur ve hiçbir zaman şaşırmaz, dedi Yefimıç ve Dmitriç sinirlenerek karşılık verdi. - Acıyı küçümsersiniz! Ama parmağınızı kapıya sıkıştırdığınız vakit en yüksek perdeden inlersiniz...
Geri kalmışlığın ve cahilliğin hüküm sürdüğü, mantıklı(!) insanlara göre konuşacak, dertleşecek, tartışacak kimsenin bulunmadığı bir kasabada geçiyor hikaye. Neredeyse yıkılmak üzere eskimiş, paslanmış bir hastanenin ruh hastaları için özel olarak ayrılmış altıncı koğuşundaki 5 hasta ve kasabada tıkılı kalmış, tekdüze bir hayat yaşayan, namuzsuzluğunu kaçınılmaz olan sosyal kötülüğün küçük bir parçası olduğu düşüncesiyle bastırmaya çalışan mütevazı bir doktor arasında...
Anton Çehov 'un okuduğum ilk romanı oldu bitirdikten sonra bütün kitaplarını okuma isteği uyandırdı. Kitabın ilk yarısında hikayeyi okuyup merakla devam etmekle yetindim. Belli bir düşünce kafamda tam belirginleşmemişti. İkinci yarısında özellikle bir karşıtlığın yaşandığı bölümde -Doktor'un Altıncı Koğuş'u gereğinden fazla ziyaret etmesiyle başlayan- olaya sürekli mantığımı dahil ederek okuduğumu fark ettim ve o anda kalbimin de bu çatışmanın ortasına atıldığını hissettim. Sürekli iki ayrı düşünce arasında gidip geldim, o sırada karakterlerle güçlü bir bağ kurduğumu hissettim ve adeta kendimle tartıştım, o zamana kadar ki düşüncelerimi sorguladım. Son 10 sayfayı bir cevap bulma amacının heyecanıyla okudum. Ve sonuç olarak kendime göre bir cevap bulmuş gibi hissediyorum. Bana hayatımda çok kez başrol olmuş bir meselede farklı bir bakış açısı kazandırdığını açıkça ve tereddütsüz söyleyebilirim. Kitap bittiğinde ve alıntıları tekrar okuduğumda kısa süre önceki düşüncelerimden utandım. 68 sayfalık bir kitapta bu kadar çok düşünceyi yaşatmış olması ve fikirsel bir ters köşe yapması çok etkileyiciydi. Hala daha şaşkınlığından çıkabilmiş değilim. Uzun bir süre de bunu düşüneceğimi tahmin ediyorum. Benim için yeri çok ama çok ayrı bir kitap olacak. Sonrasında tekrar okuyacağıma ama hiçbir zaman ilki kadar zevk vermeyeceğine eminim bu yüzden lütfen okuma hazzınızı sonuna kadar yaşamaya gayret edip, mümkünse kısa sürede bitirip tüm düşüncelerin beyninize dolmasına izin veriniz.
Kısaca herkesin kendine göre türlü çeşit anlam çıkaracağı bir kitap olduğu aşikâr. Bu çeşitliliği oluşturmak ne kadar zor olsa da bence hepimizin fark edebileceği Çehov'un vermek istediği ortak bir mesaj var. Yefimıç'ın haykırışlarıyla özetlemek istiyorum. "Benim hastalığım, yirmi yıl içinde bütün kasabada tek bir akıllı adam bulabilmemdir. Ama o bir deli! Ortada hiçbir hastalık yok. Yalnızca çıkışı olmayan bir kısırdöngünün içine düştüm. Hiçbir şey umrumda değil. Her şeye hazırım."
İncelememi okuduğunuz için teşekkürler ~
·
25 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.