"Genç bir insan olarak Paris'te yaşayacak kadar şansın varsa geri kalan hayatında nereye gidersen git, Paris senin içinde bir şenlik olarak kalacaktır." demiş Ernest Hemingway. Sanırım bu, Orwell için hiç de geçerli olmamış. Cebinizde paranız yoksa Paris bile bir şenlik yerinden çıkıp ıstırap yeri haline gelebiliyor. Kitap parasızlığın yol açtığı birçok sorunun başında gelen açlığın, insanı nasıl bambaşka birine dönüştürebildiğini anlatıyor. Açlıktan kimliği değişen insan ancak yoğun uğraşlar sonucu iş bulabiliyor (çünkü para kazanmak için iş bulmak için bile bir yerlere para vermek gerekiyor) ve bulduğu bu iş de insani değerlerden yoksun, iş verenin işçilerin çaresizliğini kullanarak onların sırtından mümkün olduğu kadar fazla asalakça para kazandığı türden bir iş oluyor. Bilindik bu tür konuların yanı sıra kitap açlığın ve işsizliğin psikolojisini derinlemesine anlatıyor. Son kıyafetine kadar eşyalarını rehin vermeler, her gün ekmek yemek zorunda kalmalar, karnın aç bir halde iş bulabilmek için kilometrelerce yürüyüp her seferinde red cevabı alıp aynı yolu geri yürümek zorunda kalmalar, eğitimli bile olsan sırf paran olmadığından düzgün kıyafetler alamadığın için insanların seni aşağılık görmeleri... Yazarın bu çilesini okurken aklıma Charlie Chaplin'in Modern Times filmindeki işsiz karakterinin yanlışlıkla hapse düştükten sonra hapisten çıkış günü geldiğinde çıkmamakta direttiği sahne geldi. "Başlarına talih kuşu konmadığı sürece bu hayattan kurtulmanın tek yolu hapse düşmek." Çünkü modern kölelikte insanın hapishanedeki gibi karnının doyacağının garantisi yoktur. Hapisteki insan cezasını çeker ama onun cezasını çekmesinin düzene pek bir katkısı yoktur. Oysa yazarın anlattığı modern kölelik düzeninde işsizlerin bile bir görevi vardır: Berbat koşullarda çalışanların haklarını aramalarına engel olmak için patronlar tarafındandan kullanılmak.

Paris ve Londra'da Beş ParasızGeorge Orwell · Can Yayınları · 20216.4k okunma

·

27 views

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Emirhan