Baykurt'un Irazca üçlemesinin sonuncusu olan Kara Ahmet Destanı, ilk iki bölüm gibi Karataş köyünde devletin temsilcilerinin yoksul Irazca ve ailesi üzerinde kurduğu baskı ve tahakkümü anlatmakla yetinmiyor. Ailenin büyük çocuğu Ahmet'in ortaokuldan başlayıp Ankara Siyasal'daki üniversite çağına kadar yaşadığı öz-eğitime ve ilerlemeye, bunun da ötesinde Türkiye'nin '60'lı yıllarının sol gelişimine odaklanıyor. Üniversite olayları, gecekondu direnişleri, sendikal hareketler ve öğrenci aydınlanması hususlarında merkeze Ahmet'i koyarak bir toplumun sola kayışını ve bunun engellenme çabalarını inceliyor. Fakir Baykurt, romanda birçok farklı noktaya eğilmek istediğinden özellikle ikinci yarıda çoklukla dağıtıyor hikayeyi. Bütünsellik kayboluyor, bir mikro-Türkiye olan Karataş köyü ve okur için hikayenin dinamosu olan Irazca'yı çokça unutuyor. Skeçlerden örülü bir film gibi. Ama her skeç, her sekans tek başına ırmak gibi akıyor. İlk romandaki Kara Bayram'ın köycül aydınlanmasıyla son romandaki Kara Bayram'ın pısırıklığına karşı ilk iki romanda çocuk olan Ahmet'in büyüyüşünü koyuyor. Bir paralellik kurmaya çalışıyor. Üç romanda da bugün artık büyüteçle aradığımız ve bulamadığımız cahil ama içgüdüleriyle aydın Türk köylüsü karakterini Haçça karakteri üzerinden daha da geliştiriyor. O çok sevdiğimiz, küfürlerine, sinirine, inadına, sevimliliğine, duruluğuna, analığına doyulmayan Irazca ise bir veda kitabı için azıcık konuk oluyor; yetmiyor. Toplamda Irazca üçlemesi bir büyük triloji ve son bölüm de ilk iki bölüme oranla çok kayıp verip çok dağıtsa da uygun bir finalle bizi diğer Baykurt romanlarına taşıyor.

Kara Ahmet DestanıFakir Baykurt · Literatür Yayıncılık · 2011482 okunma

·

164 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Muhammed Tiryaki