Konusu itibariyle ilginç bir romandı. Bununla birlikte Ostap Bender gibi son derece sıra dışı bir karakter de vardı. Kitabın temelini de şüphesiz Bender oluşturuyordu. Her ne kadar olaylar Vorobyaninov üstünden başlasa da yavaş yavaş onun etkinliğinin azaldığını ve Bender’in kurguyu şekillendirdiğini gördük. Ki Ostap Bender okuması son derece keyifli bir karakterdi. Kendisi her ne kadar bir düzenbaz olsa da edebiyattan baleye, siyasetten spora birçok konuda da donanımlıydı. Bu da beni kendisinin geçmişini merak etmeme yol açtı. Keşke biraz anlatılsaydı. Bunun dışında yeni karakterlerin gelmesi ve bu karakterlerin girişlerinin çok uzun tutulması romanın ivmesini aşağıya çekiyordu zaman zaman. Araya sokulan kitapla alakasız kısımlar da gene aynı şekilde sıkıcı olabiliyordu.
Bence kitabın en güzel yerleri hep Bender-Vorobyaninov’un olduğu kısımlardı. Başlarda birbirine zıt görünen iki karakterin yavaş yavaş ortak çıkarları doğrultusunda birbirlerine alışması ve uyum içinde olmaya başlaması karakter gelişimi açısından oldukça güzeldi. Vorobyaninov’un ortağına güvenmeye başlaması da bunu kanıtlar gibiydi. Bununla beraber sandalyeyi onlardan önce bulmaya çalışan peder de olayı renklendirmişti. Ama pederin kısımlarını biraz az buldum. Bu da benim için bir eksiydi. Çünkü Bender ile beraber en ilginç karakterlerdendi.
Sandalye macerası sona yaklaşırken ama kitaba çöken bir kasvet de biraz olumsuz hava yaratmıştı sanki. Ki sonlarda Vorobyaninov’un yaptıkları da bunun bir sonucuydu ve beni çok rahatsız etti. Daha güzel kurgulanabilirdi oysa her şey.
Kitap yer yer sizi sıkabilir ama gene de okumanızı tavsiye ederim. Zira bundan sonraki 
Altın Buzağı kitabının da temelini oluşturuyor bu kitap.
·
695 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.