Bu tarz kitaplarda açıkça verilen dersleri, hayat bize neden hep en sert şekilde canımızı yakarak veriyor? İnsanoğlu her hatayı tecrübe edip tekrardan o hatayı yapmama yoluna girecek kadar uzun mu yaşıyor? Yoksa birileri gece biz uyurken kulağımıza fısıldayıp bir sonraki gün başımıza gelecekleri mi söylüyor? Tabii ki hayır! Peki bu kitap ile benim söylediklerimin arasında nasıl bir ilişki var? Hepimizin edebiyat derslerinde dilimize pelesenk olmuş bir bilgi vardır Hüseyin Rahmi Gürpınar’a yönelik: “Sokağı edebiyata taşıyan sanatçı.” Peki sokak edebiyata nasıl taşınır? Hadi taşıdınız diyelim, taşırken o sokaktan geçmemiş birinin sırtına, o kaldırım taşlarındaki duyguları yükleyebilir misiniz? Tamam, zar zor onu da yaptınız. Peki ya sırtınıza yüklenilen bu duygular bakalım sizin hayatınızda karşılık bulabilecek mi?” Bu soruya tatlı bir tebessümle cevap veriyorum ki “Evet, karşılık bulacak.” Hele bu duygular, Hüseyin Rahmi gibi natüralist bir yazarın kaleminden çıkmışsa... Eminim ki hepimizin hayatından kesitler yer alıyor bu kitabın satırlarında (Yoksa benim alıntılarım gecenin bu saatinde bu kadar beğeni alır mıydı? Sanmam. :) ) Şimdi böyle dediğim için belki de beni yorumların altındaki beğeni sayılarına takılan biri olarak yorumladınız, bu doğru olabilir. Ama eğer ben bu parantezi açmasaydım o zaman aklınızda böyle bir düşünce hiç oluşmayacaktı, değil mi? İşte kitabın aslında bize vermek istediği mesaj da bundan ibaret, daha doğrusu kitaptan benim payıma düşen ders bu. Karşımızdakinin zihninde oluşturduklarımız yüksek ihtimalle bizim çabamızla hayat bulan yargılardan ibarettir. Ne güzel söylemiş Newton : “Ön yargıları parçalamak atomu parçalamaktan daha zordur.” Ah insanoğlu! Ders almaya gelince geliyorsun da idrak etme konusunda hep sınıfta kalıyorsun!

Kuyruklu Yıldız Altında Bir İzdivaçHüseyin Rahmi Gürpınar · Kapra Yayıncılık · 202117,4bin okunma

·

62 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Özlem