Gönderi
Gitme hali...Bir çanta,tek yön bilet ve nereye gittiğini bilmeden bir yol, yolculuk hali.Üstelik peron peron,durak durak,şehir şehir hikâye toplamaya başlayan bir yolculuk.
Geçmişi hayli sert olan Oğuz’un kaçıştan ziyade bir arayış,kendini bulma yolculuğunu anlatan romanda,Oğuz yolda rastladığı kişilerin hikâyelerini topluyor.
Son durak neresi bilmem ama çıktığı yolculukta yol son olarak huzurevinde kalan Mehmet Amcaya düşüyor. Kitaptaki yol elbet bir yere varıyor ama bitmiyor.Bitmiyor çünkü bu yolculuk mutlu olma değil bir arayış yolculuğu.
Oğuz’un yolculuk için yanına aldıkları var; biten bir ilişki,acı dolu çocukluğu,iki tişört, iki gömlek ve bir defter.Defter yol boyunca onun güncesi oluyor.
Yolda ilk olarak insanların anılarına karşılık kitap satan Saffet’le karşılaşıyor.Oğuz çocukluk anılarını onunla paylaşıyor.Oğuz,Saffet’le karşılaştıktan sonra yolculuğu boyunca insanların anılarını dinleyen biri oluyor.Dinlediği her hikâyede anlıyor ki,kendi derdi yegâne değildir;Her hayat bir hikâye her hikâyenin içindeyse acı vardır.Başkalarının anılarıyla deva buluyor,kendini anlıyor.Başka insanların hikâyelerini dinleyerek kendi yaşanmışlıklarından uzaklaşıyor.Bunu aynı yerde sayarak değil ilerleyerek,yer değiştirerek,hareket ederek yapıyor.Attığı her adımda değişirken eskisinden farklılaşan benliği gitgide “kendi”oluyor.Hikayesini anlatanlar için de bu geçerli oluyor.
Amaçlar ya da amaçsız olsa da,bu amaçsızlığı hissettiren nedenler, çıktığımız yolda karşılaştıklarımızı tayin eder.Biz karşılaştık sandıklarımızı onlarca şey arasından fark etmeden seçeriz.Oğuz için de bu böyle olur.Yolda rast geldikleri onun yolculuk sebebi ve niyetinden doğar.
·
40 views
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.