"Ve kalbim onların korkunç hatalarını saramayacak denli küçük."
Ölmek,
Her şey gibi, bir sanattır,
Bu konuda yoktur üstüme.
`Ölmek için erkendi, yaşamak için çok geç.`
Sevgili 
Sylvia Plath, sanatın ölmek değil, keşke yazmak olarak devam etseydi.
Otuz yaşında elim bir şekilde intihar ederek hayatından vazgeçti. Yaşayacağı veya yaşaması gereken o kadar çok şey varken o sonsuzluğu yani ölümü seçti. Kendisini tanımam 
Nilgün Marmara dolayısıyla oldu. Onu ve kitaplarını araştırırken Nilgün Marmara'nın en çok etkilendiği ve hatta maalesef ki kaderlerinin de aynı olduğunu öğrenmemle öncelikle Sylvia Plath okumaya karar verdim.
Gizdökümcülük diye tabir edilen üstü kapalı anlatımının doruklarına çıkılmış bu türün en önemli isimlerinden biri hatta birincisi sayılabilir Sylvia Plath . Bunun yanında nevrotizm, manik depresif bozukluk gibi önemli psikolojik sorunlar yaşayan birisi olan Sylvia Plath gibi insanların kendini ifade etme biçimi de denebilir bu türe.
`Kara Cümleleri Severim Ben`
Evet bu kitap baştan sona kara cümlelerden örülü. Kitabı okurken ve anlamaya çalışırken oldukça zorlandığımı söylemeliyim. Her sayfada karamsarlık ve ölüm hâkim şiirlerine. Tabiki bu konu da sorun yok fakat Sylvia Plath'in üslubuna yaşadığı psikolojik sorunlar bire bir yansımış. Bu yüzden zihninin karmakarışık ve duygusal olarak karanlık bir girdabın içinde olduğunu yoğun bir şekilde hissettiriyor.
(Şimdi burada ufak bir parantez açmam gerekirse bazı yazarların ölümünden - özellikle intiharından sonra - eserleri altın gibi değerlenip ilgi görüyor. Evet içlerinde gerçekten hak ettiği değeri görmemiş kişiler varsa da birçok okuyucu bu insanların intiharının arkasında yatan düşünceleri, duyguları merak ediyor. Bu durum maalesef çok üzücü, bu insanlara yaşamında yeterince kıymet verilmeyip onların belkide intiharına kadar giden birtakım vahim sonuçlara yol açarken kimsenin umrunda olmuyor. "Kel ölür sırma saçlı misali" bizde ki kıymet anlayışı.)
Buradan konuyu tekrar kitaba getirecek olursam bir kere psikolojik olarak kötü olduğunuz bir dönemde okumayın böylesi kitapları yani en azından depresyonda falan (çıktığımız mı var o da ayrı konu) yani etkilenecek bir yapıya sahipseniz sizlerin psikolojisini daha kötü etkileyebilir. Öncelikle bu insanların psikolojik sorunlar yaşadığını bilerek alıp okuyun, lütfen.
Kitabı beğendim mi?
- Hayır.
Bir kitabı anlamak için okuruz veya anlamlandırmak için yani bu kadar anlamsızlık beni yoruyor. Kafa karışmasından başka bir işe yaramıyor. Bunun yanında ben pathin içinde bulunduğu duruma binaen yazdıklarını anlamasam da durumunu anlayabildim biraz da olsa. Siz de onun psikolojisine ortak olmak istiyorsanız alıp okuyabilirsiniz, ama çok birşey anlamayı ummadan.
Bir kadın olacağım yine, yüzümde gülümseme.
Otuzumdayım daha.
Kedi gibi dokuz canım var hem de.
Umarım kalan 8 canınla huzurlusundur gittiğin yerde, Sylvia Plath ..
Birkaç hoşuma giden alıntı:
Fıçı gibi tıpalanmışım,
yıllar yastığıma sızıyor.
Tenin kökleri yok,
kağıt gibi usulca soyuluyor.
*
Deniz mi içimde işittiğin,
Onun doyumsuzlukları mı?
Yoksa hiçbir şeyin sesi mi, şu senin deliliğin hani.
*
Çimen uçlarından daha yukarıda hayat yok..
*
Buzlukların gülümsemesi beni imha eder.
*
Sana benzerdi ay, gülümsese.
Ayrıntılı ve yerinde eleştirilerinle gayette usturuplu bir inceleme olmuş öncelikle kalemine sağlık. Ve gerçekten şunu fark ettim ben de 
Ellerin Zamanlarla Dolu şiir kitabını sırf ismi üzerine etkilenip aldığım zaman hevesle başlamıştım fakat dediğin gibi bazı şairlerin kendilerine has bir karamsarlık halleri şiirlerine çokça yansıyor. Şiirleri okumak onları anlamak ve yorumlamaya çalışmak güçleşiyordu. Sonrasında şairi araştırınca intihar ettiğini öğrenmem şaşırtıcı olmadı fakat üzmüştü. Bunu şiirlerinden okuyup anlayabiliyordun. Umutsuz bir şiir ahengi var. Senin de incelemede değindiğin hususa gerçekten katılıyorum. Ruhen yorgun kişilerin psikolojik sorunlarının nüksettiği dönemde okumamalarını tavsiye ettiğim bir eser.
Çok teşekkürler. Aslında üstünde durmak istediğim nokta birçok yazarın ölümünden sonra ilgi görmesi. Yani şimdi ben saçma sapan birşeyler yazsam da eğer intihar edersem muhtmelen yazdıklarım birçok kişi tarafından okunacaktır. Artık bu bir yerde ölü seviciliğe giriyor neredeyse. Keşke insanlara hayattayken hak ettiği değeri verebilsek.
3 sonraki yanıtı göster
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.