Gönderi
97 yıllık yaşamında Türkiye’nin yakın tarihine ettiği tanıklığı eserleriyle bize taşıyan Türkali, kalemiyle ezilenlerin, hakkını arayanların sesi olmuş. Tutuklanmak, cezaevinde yatmak, işsiz kalmak onu inandığı yoldan alıkoymamış.
Bir Gün Tek Başına, Türk edebiyatının toplumcu gerçekçi kanadından başarılı bir çıkış. Yaşar Kemal gibi özgün bir üsluba sahip. Buna istinaden toplumcu olmasına karşın çoğu yerde bilinç akışını kullanarak diğer toplumculardan bir fark yaratıyor.
Karakterlerin hepsi bir şeyler arasında sıkışmış. Kenan, yaşının geçiyor olmasının verdiği telaşla hareket ederken aile sorumlulukları ile Günsel arasında kalmış. Yalnızca onlar arasında değil halka güvenmekle halktan umudunu kesmek arasında almış. Günsel topluma duyarlı yapısı ile gençlik arzularının bencilliği arasında kalmış. Ya Türkiye? Türkiye'deki insanlar bir şeyler arasında sıkışıp kalmamış mı? Demokrat Parti'nin baskıcı otoriter yönetimiyle CHP'nin umut vaat etmeyen muhalefeti arasındalar.
27 Mayıs 1960 askeri darbesinden önce Türkiye içten içe kaynıyor. Kenan, yıllar önce gizli komünist partisine girme suçlamasıyla polis sorgusunda çabucak yılgınlığa düşmüş, eski çevresinden tümüyle kopmuştur. Karısı ve çocuğuyla korunaklı bir yaşam sürdürmektedir. Aslında mutsuzdur, içi ile barışık değildir. Bir meyhanede tanıştığı genç Günsel, içinde çürümemek için direnen ne varsa hepsini ateşleyiverir. Aşk, direniş, devrim günleri... Yaşam, Kenan’a kendini bir kez daha sınama olanağı verir.
Kitapta beni çok etkileyen bir başka şey de zihin akışı dediğimiz uslupla yazılmış olması. Gerçek anlamda zihin akışı üstelik. Olaylara baş kahraman Kenan ve aşık olduğu kadının bakış açısıyla şahit oluyoruz. Zihinlerine kadar davet ediyorlar bizi. Akıllarından art arda geçen iyi, kötü her şey aktarılmış. Düşünürken yarım kalan cümleler, id-ego-süperegonun çarpışması... Zihnin işleyişinin tam bir analizini yapmış Vedat Türkali.
·
98 views
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.