ACIYOR
Mutsuzluktan söz etmek istiyorum
Dikey ve yatay mutsuzluktan
Mükemmel mutsuzluğundan insan soyunun
Sevgim acıyor
Biz giz dolu bir şey yaşadık
Onlar da orada yaşadılar
Bir dağın çarpıklığını
bir sevinç sanarak
En başta mutsuzluk elbet
Kasaba meyhanesi gibi
Kahkahası gün ışığına vurup da
öteden beri yansımayan
Yani birinin solgun bir gülden kaptığı frengi
Öbürünün bir kadından aldığı verem
Bütün iş hanlarının tarihçesi
sevgim acıyor
Güzel gözlü bir çocuğun bile
Yazık sevgime diyor birisi
O kadar korunmuş bir yazı yoktu
Ne denmelidir bilemiyorum
Gemiler gene gelip gidiyor
Dağlar kararıp aydınlanacaklar
Ve o kadar
sevgim acıyor
Tavrım bir çok şeyi bulup coşmaktır
Ey en akıllı kişisi dünyanın
Sonbahar geldi hüzün
İlkbahar geldi kara hüzün
Bazen yaz ortasında gündüzün
sevgim acıyor
Kimi sevsem
Kim beni sevse
Eylül toparlandı gitti işte
Ekim filan da gider bu gidişle
Tarihe gömülen koca koca atlar
Tarihe gömülür o kadar