FASULYENİN BİLDİĞİ Evvet, muazzam bir öykü kitabı okudum. Birgül Oğuz’la tanışma kitabım oldu Fasulyenin bildiği. İyi ki de oldu. Galiba kendisini “Benim yazarım” listesine ekleyeceğim. -Aslında ekledim bile- Bunu genelde bir kitapta hissederim ve kolay kolay yanılmam. Güzel bir kitap bitirmek genel anlamda keyif veren bir şey ama bu, bir kalemle tanışma kitabıysa daha fazla keyif verir. Çünkü zaten “Benim yazarım” dediğim yazarlardan harika bir kitap bitirdiğimde keyfiyle birlikte eksiltmenin burukluğunu da duyarım. Oysa yeni tanışılan bir yazardan böylesi bir kitap okuyunca… Şimdi bir kontrol listesi yapacağım. Genelde sevmediğim kitaplarda yaparım bunu. “O yok, bu yok, şu yok, neyini seveyim” diye belirtmek için yaparım. Neyse farklılık iyidir. Şimdi de “Her şey var, neyini sevmeyeyim” diye belirtmek için yapayım. DİL 1- Müzikalitesi var mıydı öykülerin? Elbette 2- İmgeselliği ne durumdaydı? Güçlü metaforları vardı. Yapılmış olmak için yapılmış benzetmeler izlenimi vermiyordu. Her biri uyumlu ve tatlıydı. 3- Kulak tırmalayan bir kullanım, anlatım bozukluğu var mıydı Hayır KURGU 1- Özgün müydü? Kesinlikle. Hem de öykülerin her biri 2- Çarpıcı mıydı? Öykülerin büyük çoğunluğu (Hepsi dememem, yanıltmasın. Bazılarının dili kurgudan daha çarpıcıydı. O yüzden.) 3- Öykü kitaplarında sorguladığım bir nitelik: Boğucu, anlatım tarzı bile aynı tema tekrarları var mıydı? Hayır, tam da beklediğim gibi, öyküler çeşitlilik gösteriyordu. Bu öyküleri tek tek incelememeyi düşündüm önce. “Hepsi harika” deyip geçeyim dedim ama şimdi “Spoyler vermeden hepsine şöyle bir dokunmalıyım” diye düşünüyorum. Bir deneyelim bakalım 1- Pepe Bir delinin köpek sevgisinin dokunaklı ve tatlı öyküsü “Herkesin bir adı var” güzel bir çıkış noktası 2- Meleğin Gözü Kedi-melek dostluğu… Sonu hazin, kendisi tatlı düşsel bir öyküydü. 3- Uz ak Ortak dostlarının kaybında kesişen bir kadın bir erkek…Allah’tan birbirlerine aşık falan değiller. Klişe bir ayrılık öyküsü değil. Güzeldi. 4- Unutma Beni Destansı, tatlı bir öyküydü. 5- Kaybolan Kurgu çok çarpıcı. Dil zaten hepsinde çok iyi de bu öykü kurgunun çarpıcılığıyla daha bir dikkat çekiyor. 6- Fasulyenin bildiği Burada da anlatım çarpıcıydı. Bilerek dil yerine anlatım dedim. Normalde bir öykü veya romanda merkezde olan şarkıyı açıp dinleme isteği duymam çok nadirdir. Bir Proust’un kitabında derinden duydum bu hissi, başka hatırlamıyorum. Bu öyküyü bitirince dinledim Karlar Düşer şarkısını Konu bilindik ama anlatım bu öykünün özgünlüğünü de korumuş yani. 7- Enisse Masal olduğu belirtilen bu öykü, sonu hazin bir masal olarak nitelendirilebilir. 8- Dua Spoyler vermeden ne yazacağımı tam bilemediğimden, okunası bir öyküydü deyip geçeyim. Kitabın tek çoklu anlatıcı kullanılan öyküsüydü. 9- Minik ve Pembe Dayısını bir farklı seven küçük bir kız çocuğunun öyküsü. Tatlıydı. 10- Baba ve Oğul Yani güzel bir öyküydü bu da. Pek şaşırtıcı bir yanı yok ama özgün, okunası. 11- Leke Oğuz Atay’ın Beyaz Mantolu Adam öyküsünü, Süngü’nün Duvara bakan Adama Bakan Adamlar öyküsünü anımsatan bir öyküydü. Onlar kadar mizahi değildi ama. Bu kalemle yolculuğum devam edecek. 21.01.2023

Fasulyenin BildiğiBirgül Oğuz · Varlık Yayınları · 200711 okunma

84 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Tuba VURAL