“Benden başka tanrın olmayacak."
(Mısır'dan Çıkış 20:3)
Bu buyruk, antik Yakın Doğu'da var olan tüm dinleri niteleyen çok tanrıcılığı yasaklamaktadır. İsrail halkının diğer ulusların ilahlarına tapınmaları ya da onlara başvurmaları kesinlikle yasaktı ve yalnızca RAB'den korkup O'na hizmet etmeleri buyrulmuştu.
"Artık anlayın ki, ben, evet ben O'yum,
Benden başka tanrı yoktur!
Öldüren de, yaşatan da,
Yaralayan da, iyileştiren de benim.
Kimse elimden kurtaramaz."
(Yasa'nın Tekrarı 32:39)
"Yeşu, “Bunun için RAB'den korkun, içtenlik ve bağlılıkla O'na kulluk edin”
diye devam etti, “Atalarınızın Fırat Irmağı'nın ötesinde ve Mısır'da kulluk
ettikleri ilahları atın, RAB'be kulluk edin. İçinizden RAB'be kulluk etmek
gelmiyorsa, atalarınızın Fırat Irmağı'nın ötesinde kulluk ettikleri ilahlara
mı, yoksa topraklarında yaşadığınız Amorlular'ın ilahlarına mı kulluk
edeceksiniz, bugün karar verin. Ben ve ev halkım RAB'be kulluk
edeceğiz.”
(Yeşu 24:14-15)
Bu buyruk Yeni Antlaşma (İncil) imanlılarına uyarlandığı zaman en az üç ders anlaşılmaktadır.
(1) İmanlılar yalnızca Tanrı'ya tapınmalıdırlar. "Başka ilahlara", ruhlara ya da ölülere danışma, yardım arama, dua etme ya da tapınma söz konusu olamaz.
"İsrail halkı taptığı teke ilahlara*(Teke görünümlü cinlere) artık kurban
kesmeyecek. Bu yasa kuşaklar boyunca geçerli olacak."
(Levililer 17:7)
"“Dinle, ey İsrail! Tanrımız RAB tek RAB'dir."
(Yasa'nın Tekrarı 6:4)
"Tanrı olmayan cinlere,
Tanımadıkları ilahlara,
Atalarınızın korkmadıkları,
Son zamanlarda ortaya çıkan
Yeni ilahlara kurban kestiler."
(Yasa'nın Tekrarı 32:17)
"Oğullarını, kızlarını Cinlere kurban ettiler."
(Mezmurlar 106:37)
"Öyleyse ne demek istiyorum? Puta sunulan kurban etinin bir özelliği mi
var? Ya da putun bir önemi mi var? Hayır, yok! Dediğim şu: Putperestler
kurbanlarını Tanrı'ya değil, cinlere sunuyorlar. Cinlerle paydaş olmanızı
istemem."
(1. Korintliler 10:19-20)
Birinci buyruk, özellikle ruhçuluk aracılığıyla ruhlara (yani cinlere) tapınma, falcılık ve diğer türlerde putperestlikle ilgili olarak verilmiştir.
(Yasa'nın Tekrarı 18:9-22)
(2) İmanlılar tamamen Tanrı'ya adanmış olmalıdırlar. Açıklanmış iradesi ve esinlenmiş Sözü aracılığıyla yalnızca Tanrı yaşamlara yön verebilir.
"İsa ona şu karşılığı verdi: “ ‘İnsan yalnız ekmekle yaşamaz, Tanrı'nın
ağzından çıkan her sözle yaşar’ diye yazılmıştır.”
(Matta 4:4)
(3) İmanlıların yaşam amacı, Tanrı'yı bütün yürekleriyle , bütün canlarıyla ve bütün güçleriyle sevmek ve yaşamları için iyi olanı O'nun sağlayacağına güvenmek olmalıdır.
"Tanrınız RAB'bi bütün yüreğinizle, bütün canınızla, bütün gücünüzle
seveceksiniz."
(Yasa'nın Tekrarı 6:5)
"Ne mutlu O'nun öğütlerine uyanlara, Bütün yüreğiyle O'na yönelenlere!"
(Mezmurlar 119:2)
"Siz öncelikle O'nun egemenliğinin ve doğruluğunun ardından gidin, o
zaman size bütün bunlar da verilecektir."
(Matta 6:33)
"Dahası var, uğruna her şeyi yitirdiğim Rabbim İsa Mesih'i tanımanın
üstün değeri yanında her şeyi zarar sayıyorum, süprüntü sayıyorum. Öyle
ki, Mesih'i kazanayım ve Kutsal Yasa'ya dayanan kişisel doğruluğa değil,
Mesih'e iman etmekle kazanılan, iman sonucu Tanrı'dan gelen doğruluğa
sahip olarak Mesih'te bulunayım."
(Filipililer 3:8-9)
"İsa ona şu karşılığı verdi: “ ‘Tanrın Rab'bi bütün yüreğinle, bütün canınla
ve bütün aklınla seveceksin."
(Matta 22:37)
"Bu nedenle bedenin dünyasal eğilimlerini –fuhşu, pisliği, şehveti, kötü
arzuları ve putperestlikle eş olan açgözlülüğü– öldürün."
(Koloseliler 3:5)
Sayfa 127 - Yeni Yaşam YayınlarıKitabı okudu
·
72 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.