208 syf.
6/10 puan verdi
Sonuna kadar anlamadım sonundaysa hiç anlamadım
Başkarakterimiz Takao Kasuga bir kitap kurdudur. Okumaktan bıkmadığı ve en sevdiği eser olan 
Charles Baudelaire'nin 
Kötülük Çiçekleri kitabıdır. Bu kitabı mangakamız öyle bir lanse ediyor ki manga içinde, insan mangayı bir an önce bitirip Kötülük Çiçekleri'ne başlamak istiyor. Daha önceden okuyan bir insan bile mangada geçtiği gibi "her okuduğumda farklı anlıyorum" söylemi üzerine bir daha okumak isteyeceğini düşünüyorum.
Okumak huzura erdirmiyor. Aslında okudukça, öğrendikçe bu kirli dünyada daha da huzursuz oluyoruz. Okumak sadece içimizdeki çığlıkları baskılıyor. Okudukça ölüyoruz. Öldükçe okuyoruz. Fark ettiyseniz okudukça sosyal hayatlarımızdan biraz daha uzaklaşıyoruz. Tıpkı telefon vb. Teknolojik araçlarla da uzaklaştığımız gibi. Tabii okurların onlardan farkı onlar ölümünü bile öğrenerek daha doğrusu içindekini doyurarak, susturarak yapması.
Takao'nun bir kitap kurdu olmasına rağmen bir ara okumaktan vazgeçtiği ve ölmek istediği bir kısım var. Daha sonrasında tekrar okumak istediği ve yaşamak istediği bir kısım. Yukarıdaki küçük paragrafım buna istinaden izah edilmiştir.
Ölmek ve yaşamak isteği her daim bünyemizde olan şeyler, duygular. Fakat biri, bir gün fazla gelirse o gün... İşte yokuz.
Takao bunları yaşadı.
Baskılanmış duygular, baskılanmış benlik.. baskı... baskı... Özgürlük.
B*k yiyiciler!
Sapıklar!!
Neyin doğru veya neyin yanlış olduğunu topluma entegreli olarak ölçüyorsanız size anlatabilecek bir şeyim yok. Üzgünüm. Neyin doğru veya yanlış olduğunu peki nereden bileceğiz? Yazarlardan mı? Siyasetçiler? Büyükler? Hayır yaşayarak öğreneceğiz. Yani neyin doğru veya yanlış olduğuna karar verebiliyorsanız sizede anlatabileceğim bir şey yok üzgünüm. Zaten ben bir şeyler anlatamam. Anlatabilseydim kendime anlatırdım herhalde. Öğrenecek çok şeyim var. Umarım sizinde vardır. Takao Simülasyonunda onunda öğreneceği ve öğrendiği çok şey oldu-oluyor.
Takao, ergenlik döneminden yetişkinlik dönemine kadar yaşadığı ve toplum tarafından hoş karşılanmayan ayrıca zarar verici davranışlar ve öğretiler ile ilerledi. Bunları mangakamız çok güzel işledi. Benim perspektifimden Takao "öteki taraf" söylemi hem ölüm sonrasını hem benliğin gizli tarafını yansıtıyor. Hatta toplumun öteki tarafını dahi yansıttığını düşünüyorum. Sonlara doğru Nakamura, Takao'ya "sen normalsin, git burdan." Derken aslında kendini ötekileştirdiğini, benliğinin onlar gibi olmadığını, ona benzer insanlarla farklı bir kısımda yer alması gerektiğini düşüncek kadar ötekileşmişti. "Herkes gibi olmamak" çok farklı anlaşılan bir söylem. Özellikle bu söylemi ergenlik çağındaki insanların çok farklı algıladığını düşünüyorum. Zamanında bu çağdan geçmiş biri olarak o dönemimde bakış acimla bu dönemindeki bakış açım aşırı farklı olduğunu düşünüyorum. İleride ki dönemimdeyse, bu donemimle çok farklı olacağız muhtemel. Neyse hikayemizi fazlasıyla kendime kaydırmadan son vermem gerekli.
Kötülük Çiçekleri kitabını okumadan bu mangayı tam anlayabileceğimi düşünmüyorum. (Okusam da hiçbir zaman tam anlamayacağım çoğu şeyi) o yüzden ben Buradan Kötülük Çiçekleri buraya yol almaya gidiyorum.
Size söyleyebileceğim şey. Burada bir dönem içinizde bağıran şeyleri,şu an durgunlaşan ama hala sesi gelen o şeyi göreceksiniz. Benlik, toplum, arkadaşlık, aşk, aile ve ve ölüm-yaşam savaşı. İstekler, arzular kararlar... Biz, ben.
·
156 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.