Düşünün ki, biz yeni bir hayatın acemileriyiz!...Merhaba 1000k üyeleri ve beni takip eden sevgili arkadaşlarım... Evet bu yıl okuma hedefim 60 kitap demiştim ve iki buçuk ay içinde toplam 12 kitap okudum... Ama okuduğum kitaplardan sadece 1 kitabın incelemesini yaptım... Bozkır Çiçekleri gerçekten beni etkilediği için inceleme yapma gereği duydum... Çünkü okuduğum diğer kitaplar ile kıyaslandığımda benim için açık ara farkla öne geçti bu kitap... Belki geçmişte kalan o çocukluk ve gençlik yıllarımı ve o yıllarda yaşadıklarımı bana hatırlattığı içindir... Bilmiyorum... Evet kitap o kadar akıcı ki, özel sorunlarım ve yoğunluk olmasına rağmen sadece bir günde bitirdim... Farkında mısınız bilmem, hiçbir alıntı paylaşmadım, çünkü yazarak vakit kaybetmek istemedim... Ama inceleme sonunda bir kaçını sizlerle paylaşacağım... Evet şimdi gelelim kitabın konusuna... Kitap, her şeyin gelip geçtiği ve unutulduğu ancak hiç durmadan devam eden, dönüp duran ama hep ilerleyen hayatın içindeki insanların hayatını anlatıyor... Sürekli değişen insanların hayatını ama asla ve asla değişmeyen, hayatın kendi gücünü... Kitap, yolları Ankara'da kesişen üç gencin, birbirlerinin hayatlarına dokunup daha sonra sessizce ayrılıp, kendi yollarını seçip, gitmelerini anlatıyor: hayatlarına deneyimlerle yön veren, Ankara'ya teşekkür borcu olan üç bozkır çiçeği'nin hayatını: Başka insanların hayatına biçim verdiği, kendini hâlâ tanımayan, ne veya kim olduğunu bilmeyen Nurten'in hayatını; hayata yeni atılan, saf, masum ve hayalperest olan Seyfi'nin hayatını; çocukluğundan bu yana yazgısını hep keşfetmeye çalışan, kendinden emin ve bilgili olan Müfit'in hayatını... Selçuk Baran’ın yazım dilini ben çok beğendim: son derece yalın, son derece akıcı, son derece sürükleyici... Karakterler bizden birileri; ben, sen, o gibi... Biz, siz, onlar gibi... Alt komşumuz ya da karşı apartmandaki amca, teyze gibi; tanıdığımız, bizden birileri gibi... Evet, sonunu tahmin ederek; bu böyle böyle olacak dediğimiz ancak çok severek ve merak ederek, ilgiyle okuduğumuz bazı kitaplar vardır, işte benim için Bozkır Çiçekleri de onlardan biri oldu... Selçuk Baran'ı okumaya başlamak için bu kitabı tercih edebilirsiniz; ki benim okuduğum diğer kitapları ile birlikte; daha çok duyulsun, daha çok okunsun dediğim yazarlardan biridir kendisi... Sevgilerimle...
-acıya, aşka ve kışa
rengini savura savura,
Bozkır çiçeği kavrulur zamanla...
(Syf:7 Metin Altıok)
-yüreğimin ardından gidemiyorum... Şimdi nerelerde kimbilir?(syf:21)
-insanın her sevdiği kitapta kendini bulması doğaldır... Yoksa kitapları bu kadar sevmezdik... (Syf:28)
-yanıp dönerdi ıslak ıslak
yeşil tütün renginde gözleri... (Syf: 30)
-tutku... İnsana her şeyi göze aldırtabilecek bir coşku, nerdeyse bir kasırga... (Syf: 45)
-aşk amansız, güçlü bir duygu olmalı... Aşk, bambaşka bir duygu olmalı... (Syf: 46)
-öfkeden çok, acı duyarım. Dayanıklı değilim o kadar... (Syf: 62)
-zaman kötü değil, belki birazcık yanlıştı... (Syf:122)
-kimse acı çektiği için ölmez... (Syf: 141)
-yeryüzünün kısacık aşkını fethetmek için yayını germek zorunda... (Syf: 143)
-dünyanın en tehlikeli yolculuğu, on santimlik doğum kanalı boyunca yapılandır... (Syf:151)
-hayattaki başarılar ancak başkalarının gözünü kamaştırır... Kendisiyle baş başa kaldığında, her insan başarısızdır... (Syf: 154)
-ah, batı rüzgârı, ne zaman eseceksin sen? (Syf:156)
-içimdeki bir yanlışlıktan ötürü kapılarını sımsıkı kapattığım yüreğim, her şeye açık şimdi... (Syf:162)
-yalnızca insanları değil, hayatı da soymayı öğrendim... (Syf: 163)
-çok hesaplı yaşayanlar, tatsız tuzsuz insanlardır... (Syf:169)
-düşünmeden yaşayalım hayatı; düşünüp kirletmeden... (Syf: 169)
-büyümek, herkese biraz acı, biraz korku verir... (Syf: 179)
-insan şu ya da bu biçimde bir yol bulmak zorundadır; yaşamak için, dayanmak için, avunmak için... (Syf:193)
