Büyük Kederler Küçük Öyküler - A. LİDAR /Öylesine yorgunum ki!
- Madem o seni sevmiyor niye verdin kitabını ona?
+Ben onu seviyorum hocam, o yüzden verdim!
"Samimiyet"
Bir yazardan beklediklerim listesinde en başlarda gelecek kavram.
Zira içten yazılmayan yazılar dokunmuyor bana. Verdikleri duygu geçmiyor.
Ama 
Ali Lidar'ı tek kelimeyle anlatacak olsam, "samimiyet" derdim. Öyle ki onu okurken adeta karşı karşıya muhabbet ediyormuşum gibi bir hissiyata kapılıyorum.
Kimin olduğu hafızama yer etmeyen bir söz var: "İnsan yarası yarasına denk geleni severmiş." Onun yazılarını sevmemin nedeni budur belki de.
Alengirli Şiirler
Z Raporu
Yolun Başı
Aslında Herkes Haklı
Tesirsiz Parçalar Süregelen
Olmamış Kahraman Emeklisi
Ne okusam etkisi altında kaldığımı itiraf edebilirim. Hepsinin detaylı incelemesini sıcağı sıcağına burada sizlerle paylaştım.
Ve şimdi de: 
Büyük Kederler Küçük Öyküler
Her ne kadar isminde "öyküler" dese de yazılan yazıların birçoğu yazarın hayata dair duygu ve düşüncelerini kapsayan deneme niteliğinde yazılar.
Çocukluğu,
Gençliği,
30'lu yaşlara dair düşünceleri
Kadınlara,
Gündeme,
Hayat yolunda karşısına çıkan insanlara dair zihnindeki izleri,
Hayalleri,
Kitaplara,
Kütüphanelere,
Edebiyata dair görüşleri yer alıyor eserde.
Yazarın ruhsal dünyasını tanıma imkanı buluyor, "ne kadar bizden biri" diyor ve samimiyetinde kendinizi buluyorsunuz.
"Öyle bir zamanda, öyle bir yaşta, öyle bir travmalar ülkesinde yaşıyoruz ki ve mutlu olabileceğimiz şeylerin sayısı o kadar az ki; otur ağla." (s. 40)
Felaketler yüzyılı gibi 21. yüzyıl.
Bir şeyi aşamadan başka bir şey geliyor başımıza.
Mutlu olmaya sebep bulamıyor, bulunca mutlu olmaya utanıyoruz.
İnsanlar mutsuzken,
İnsanlar ölürken mutlu olmak sinmiyor içimize.
Oturup ağlasak yeri var ama bazen ağlanamıyor bile...
"Öylesine yorgunum ki..." (s. 9)
Yaşama telaşı,
Yaşatma telaşı,
Çağın ruh yorgunluğu...
Geçmiyor bazı yorgunluklar,
"Üzüntüler geçse de kederler geçmiyor."
Olmadı akışına bırakayım, diyorsun: akmıyor.
Ne diyordu 
Cahit Zarifoğlu: "Ben bu çağdan nefret ettim. Elimle kemiğimle nefret ettim."
"Sığınabileceğim tek bir liman vardı: kitaplar." (s. 69)
Bu nedenle buradayız değil mi?
Yegâne dostumuz kitaplar.
“Kitap bir limandı benim için. Kitaplarda yaşadım. Ve kitaplardaki insanları sokaktakilerden daha çok sevdim.” 
Cemil Meriç
Bu yüzden hepimizin ortak dileği evlerimizde kitaplıklar, kütüphaneler kurmak.
"Çocukluğumdan beri en büyük hayalim, kendime ait bir kütüphane kurmaktı." (s. 69)
Birçok cümlesinde kendinizi bulacağınız, ruh dünyanızı sarsacak, küçük bölümlerden ve büyük kederlerden oluşan değerli bir eser.
Okunması, okutulması temennisiyle.
Ya da okutmayın, kimsenin ruh dünyasını sarsmaya hakkınız yok!
Eden kendine etsin!
·
1.513 görüntüleme
Çok "samimi" bir inceleme olmuş 😊 Ali Lidar'ın kalemini çok merak ediyorum. Başlangıç için hangi kitabından başlanabilir sizce?
Hepsi aynı kapıya çıkıyor diyebilirim. Hangisinden isterseniz... Deneme tarzında yazıyor.
1 sonraki yanıtı göster
Ali’m Lidar’ım bizlerden birisi. Ben de onu tek kelimeyle ifade edecek olsam “samimi” derdim. Ben şeffaf insanları seviyorum. O olduğu gibi görünenlerden.
Her hikaye ayrı ayrı çok etkiledi beni. Senin de seveceğini biliyordum. Emeğine sağlık yine senlik güzel bir incelemeydi. Alim Lidarım kalemine yakıştı bu inceleme.
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.