Haruki Murakami notlarım...
*Yazmaya başladığımda hiçbir planım yoktur. Hikayenin gelmesini beklerim. Ne tarz bir hikaye oluşacağını veya neler olacağını ben seçmem. Sadece beklerim.
-Burada Haruki, genelde söz konusu olduğu düşünülen yazma aşamasından önce planlama kısmını çiziyor ve kendiliğinden benimsediği yolu gösteriyor.
*Bazı imgeler buluyorum ve parçaları birbirine bağlıyorum. Olay örgüsü de bu oluyor. Sonra da olay örgüsünü okura izah ediyorum. Bir şeyi izah ederken çok nazik olmalısınız. Eğer, tamamdır bunu biliyorum ben, diye düşünürseniz çok kibirli olur. Basit kelimeler, iyi mecaz, iyi kinaye...
*Roman gücü buradadır -istediğiniz yere gidebilirsiniz.
-Edebiyat ve müziğin seyahat ettirebilme gücünden bahsediyor.
*Benim işim insanları ve dünyayı gözlemlemek diye düşünüyorum, onları yargılamak değil. Kendimi daima sözde hükümlerden uzağa konumlandırmaya gayret ediyorum. Dünyadaki bütün ihtimallere karşı her şeyi sonuna kadar açık bırakmak istiyorum.
-Bu bakış açısı Japon kültürünü ve varlığını ana tema olarak konu edinen kitaplarını yazabilmek için Japon halkı ve ilgili müesseseleriyle arasına bir mesafe koymasını gerektirmiş diye düşünüyorum. Diğer yazdıklarından bu çıkıyor.
*Şahsen ben yazarken kimin ne yaptığını bilmiyorum. Yani okurla aynı düzlemdeyim... Ön planda bir cinayet olayı varsa mesela, katilin kim olduğundan haberim yoktur. Kitabı yazıyorum çünkü kim olduğunu bulmak istiyorum. Kim olduğunu bilirsem hikayeyi yazmanın bir amacı kalmaz.
-İlk defa karşılaştığım çok ilginç bir bakış açısı. Yazma sürecinin aslında Haruki için bir araç olduğu fikrindeyim. İlerideki alıntılarda daha net anlaşılacak ama şimdiden yazma motivasyonunun sıra dışılığı kendini ele veriyor.
*Kitap yazmanın güzel tarafı şu ki uyanıkken rüya görebiliyorsunuz. Oysa gerçek bir rüya olsa onu kontrol edemezsiniz. Kitap yazarken uyanıksınızdır; zamanını, uzunluğunu, her şeyini seçebilirsiniz.
*Genellikle dört ya da beş taslak.
*Daha derin bir ruh haline ulaşabilmek için kendimi hipnotize ediyorum.
-Günlük rutininden bahsediyor. Birçok yazarda da bu rutin detayını fark ettim. Önemli olsa gerek.
*Her yazdığım kitapta kendimi başkalarının yerine koyuyorum. Çünkü bazen kendim olmaktan sıkılıyorum. Bir şekilde kaçmış oluyorum. Bu bir fantezi. Eğer bir fanteziniz yoksa kitap yazmanın ne anlamı var?
-Bizzat deneyimlediğim bir durum: Bambaşka biri olmak için yazmak.
*Yazdığım her yeni kitapta bir önceki yapıyı yerle bir etmek istiyorum ki yeni bir şey kurabiliyorum.
*Peki tüm bu şeyler nereden mi geliyor? Bilmiyorum. Bana uyuyor. Hikayelerimin çıkış noktası bu: Kaybetmek, aramak ve bulmak. Bir de hayal kırıklığı, dünyaya karşı yeni bir farkındalık...
-Haruki, hafızasını kullanıyor. Hayatının bazı dönemlerindeki algılarına kapı aralamak, ilgili kitapları kitap yazma sebeplerinden biri.
-Sahte bir dünya ama bu dünyayı deneyimleyen biz gerçeğiz. Haruki, sahte olana sahte demekten çekinmiyor. Bunun yanı sıra gerçeği de ortaya çıkartıyor diyebiliriz.
·
45 views
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.