Daha fazla yazmaya gücüm kalmadı... kafam öylesine karmakarışık ki... her yerim ağrıyor, ateşim var... öyle sanıyorum ki, birazdan öylece yığılıp kalacağım. Belki de her şey birazdan son bulacak, belki de bir defa olsun kader bana bir iyilik yapar ve çocuğumu alıp götürdüklerini görmek zorunda kalmam... Artık yazamıyorum. Elveda sevgilim, elveda, sana teşekkür ederim... Ne olduysa, iyi de oldu, her şeye rağmen... Her şey için sana son nefesime kadar teşekkür etmek istiyorum. Rahatım: sana her şeyi anlattım. Şimdi artık biliyorsun, hayır, seni ne kadar çok sevmiş olduğumu sadece seziyorsun ve bu aşk yüzünden de omuzlarında hiç yük olmayacak. Benim eksikliğimi duymayacaksın, bu da beni teselli ediyor. O güzel, aydınlık hayatında hiçbir şey değişmeyecek... ölümümle sana hiçbir yük vermiyorum...bu beni teselli ediyor, sevgilim. Ama kim... evet, şimdi kim bundan sonra yaş günlerinde sana o beyaz güllerden yollayacak? Ah, o vazo şimdi boş kalacak, yılda bir defa da olsa hayatımdan sana doğru esen o küçücük rüzgâr, o hafif nefes, o da solup gidecek! Sevgilim, dinle, senden rica ediyorum...bu, benim senden ilk ve son ricam...benim hatırım için yap bunu, her yaş gününde, çünkü yaş günü, insanın kendini düşündüğü bir gündür, o güllerden al ve vazoya koy. Yap bunu, sevgilim, başkalarının yılda bir defa ölmüş sevdiklerinin arkasından bir ayin yaptırmaları gibi sen de bunu yap. Ama ben artık Tanrı'ya inanmıyorum ve ayin de istemiyorum, ben sadece sana inanıyorum, sadece seni seviyorum ve sadece sende biraz daha yaşamaya devam etmek istiyorum...ah,sadece yılda bir gün, tamamen, evet tamamen sessiz, senin yanında nasıl yaşadıysam aynen öyle... Senden rica ediyorum,yap bunu, sevgilim... bu benim senden ilk ve son ricam... sana teşekkür ederim... seni seviyorum, seni seviyorum...elveda...
Sayfa 76 - Anonim yayıncılıkKitabı okudu
·
64 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.