Serinin dördüncü cildinde sn. Prof. Dr. Yalçın Küçük kırklı yılların aydın tablosunu ve spesifik 2 aydın üzerinden Türk toplumunun "aydın"ının ne kadar aydın olduğu üzerinde duruyor. Belki de iki binli yıllarda yazmaya başlasa çok farklı bir tablo çıkardı ortaya. 1. ve 2. bölümlerde Nazım Hikmet ve Aziz Nesin üzerinden Türk aydınının restorasyon dönemi ve sürecin içindeki yaşadıklarından bashediyor. Mahpusluk kavramı burada çok önemli. Yalçın Küçük'e göre Nazım Hikmet'i durdurmak için jurnallemeler hız kesmeden devam etti ve bu jurnalleme Aziz Nesin'e de sıçradı. İkisine de polisin ajanı dediler. Aydın, dostları tarafından yalnız bırakıldı. N. Ataç Orhan Veli'yi piyasaya sürdü ve görevini yaptı. Aydın yalnız kalmayı göze aldı. Kırklı yıllarda neo romantik köylüden çok köylücü edebiyat&sanat halka ne kadar inebildi? Bunlara değindiği kitabında çıkardığı tezler ise ufuk açıcı. Halkın seksen sonrası arabeskleşen ve tamamen amorflaşan kültürünün aydın kıtlığına evrildiği, korkunun pasifize etmenin, diğer kitaplarında da dediği gibi, anti-terörün terörden daha sahici bir kuvvet olduğu üzerine düşünmüş biri olarak seksenli yıllarda hâlâ umudu var. Ütopyalar ve polisiyeler üzerinde duruyor. Türkiye'de neden bilim yapılmasın, inat edilirse yapılır diyor. "Aydın"ımıza birbirlerine polislik yaptığı için kızıyor. Haklı da. Bu kitapta ilk iki bölüm Nazım Hikmet'in yaşam sürecini, nasıl hâlâ çocuk kaldığını, 1930 TKP tasfiyeleri ve davalarını, Aziz Nesin'in yalnızlığını ve üçüncü bölümde ise aydın davalarındaki savunmaları incelemiştir. Serinin en çarpıcı kitaplarından biri bu. Önceki ciltlere atıfta bulunup, tezini doğrular nitleikte tekrar sunuyor. 10/10.

Aydın Üzerine Tezler 4Yalçın Küçük · Tekin Yayınları · 199022 okunma

·

61 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Adam Kadmon