Bu asılanlarla beraber gitmeye hazırım. Nasıl ki, bir bedevi garaibperest, İstanbul'un acaib ve güzelliklerini işitmiş, fakat görmemiş; nâsıl tam bir istekle görmeyi arzu eder; ben de, acaib ve garaib güzelliklerin sergilendiği ahiret âlemini o arzu ile görmek istiyorum. şimdi de öyleyim. Beni Ahirete sürmek, bana ceza değil! Sizin elinizden gelirse, beni vicdanen cezalandırınız! Ve illâ başka suretle azap, azap değil, benim için bir şandır! Bu hükümet, istibdad devrinde akla husumet ediyordu; şimdi de hayata düşmanlık ediyor... Eger hükümet böyle olursa, yaşasın delilik!... Yaşasın ölüm!.. Zâlimler için de yaşasın cehennem!.."
Bu meydan okuyucu müdafaasından sonra Bediüzzaman, idamını beklerken beraat etmiştir. Ama mahkemeye teşekkür bile etmeyerek Bayezid'den ta Sultanahmet'e kadar arkasında kalabalık bir halk topluluğu olduğu halde yürümüş ve "Zalimler için yaşasın cehennem! Yaşasın zâlimler için cehennem!" nidalariyle ilerlemiştir.
Sayfa 40 - Şahdamar YayınlarıKitabı okudu
·
39 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.