Akılsız Sokrates Mehmet Fırat Pürselim'in kalemiyle tanışma kitabımdı. Yazar, toplumsal kırılma anlarını öykülerinde göze sokmadan güzel bir şekilde ele almış.
Kitaba adını veren Akılsız Sokrates öyküsü bana hitap etmedi. Attığı her adımda başka bir felakete yol açtı. Ona uzatılan elleri görmedi, yalnız kendini değil yakınlarını da tüketti. Sokrates'in her yaptığını karısının sineye çekmesi ona güç verdi. Hataları, görmezden gelindikçe her seferinde daha da katmerlendi. Hataları görmezden gelmek sorunları çözmedi, büyüttü. Akılsız Sokrates, hayatta bir yerlerde karşımıza çıkabilecek biri; bazılarımızın babası, kocası, oğlu... Ben belki de en çok bu yüzden çok kızdım, sevemedim.
Beyaz gelinlik öyküsü çok vurucuydu. Onca yıldır ülkemizde hala gerçekliği olması üzücü. 6284'ün tartışmaya açılabileceğinin söylendiği günlerde bu gerçeklik daha çok canımızı yakmaz umarım.
Martı kaşlı çocuk gezi olayları sırasında vurulan Berkin Elvan'ı üzülerek hatırlattı. "Martıyı kartal sanıp vurdular." Bu öykünün polisin gözünden anlatılması polis intiharlarinin giderek arttığı ülkemizde önemli bir detaydı. Vuranın neden vurduğunu bilmedigi bir ortamda felaket kaçınılmazdır. Bu yüzden öykü başka bir toplumsal soruna daha değindi bence. Birbirimizi düşman gibi görmeye devam ettiğimiz sürece bu hazin son değişmeyecek.
Öyküler bana bir yandan da yakın tarihte ülkede ne büyük acılar yaşamış ama hepsini ne çabuk kabullenmiş hatta unutmuşuz dedirtti. Toplum olarak en büyük sorunumuz bu galiba, toplumsal hafızamız o kadar zayıf ki isteyen istediği gibi istediği kadar kandırabiliyor bizi.
#okudumbitti size de tavsiye ederim.
