Kitaba yeni başladım. Yazarın betimlemeleri o kadar güzel ki duraklayıp bir cümleyi defalarca okuduğum oluyor.
"Sabah, Ebuzer'e bir ebediyet penceresi açmak için ağarıyor, latif parmak uçlarıyla her şeye dokunuyor, dünyanın kapısına, duvarına ellerini sürüyordu."
Yazarın yer yer basit ve yer yer şairane cümleleri kitaptan alınmak istenen ne varsa okura veriyor ve okuru hayattan bir kesit izlettirir gibi içine alıyor. Bittiğinde etkisinde kalacağımı düşünüyorum.