Artık ikimiz de biliyoruz ki: Bu dünyada aşıklara yer yok!
İncelemeye başlamadan önce kitabı bana hediye eden https://1000kitap.com/1hicc_ kardeşime çok teşekkür ediyorum. Gönderisine yaptığım bir yoruma karşılık olarak hediye etmek istemesi çok naif bir davranış gerçekten. Böyle ince davranışlara hasret kaldık. Allah razı olsun kardeşim.
Tarık Tufan kitaplarını kendimi kötü hissettiğim zamanlarda okumak nasip oluyor nedense. Belkide kalemini bu kadar sevmemin sebebi budur. Daha iyi yazarlar var biliyorum. Daha güzel kitaplar da okudum. Ama Tarık Tufan başka, bambaşka. Dertleştigim bir dost gibi. En kötü zamanlarda yardıma yetişen bir arkadaş gibi. Zaman zaman söyleşileri zaman zaman kitapları benim antideprasanım oluyor. İyi ki Tarık Tufan var.
Kitaba gelecek olursak yazar bundan önceki son iki kitabında körelmeye başlayan üslubunu tekrar yakalamış bence. Hatta daha da güçlendirmiş. Karakterler, mekan tasvirleri çok kuvvetli olmuş. Adeta kendiniz yaşıyormuş gibi tesir ediyor. Karakterlere kızıyor, onlarla beraber üzülüp, seviniyorsunuz. Gerçi sevindiğimiz kısımlar biraz daha az ama olsun, ben onları böyle seviyorum. Hiçbiri mükemmel insanlar değiller. Hataları oluyor ama hatalarına rağmen iyi insan olmaya çabalıyorlar. Belki tanısak yanlışlarından dolayı yadırgayacağımız insanların iç dünyalarını okuyunca onlara daha anlayışla yaklaşabiliyoruz. Oysa çoğumuz böyle değil miyiz? Affedilmeyecek yanlışlar yapıp pişman oluyoruz. Hikayemizin geri kalanını güzelleştirmek için çabalıyoruz. Tıpkı Saklıkuyu'ya sığınıp huzur arayan Ahmet Hilmi Bey, Belma, Defne ve Orhan gibi... Hayattan kaçmaya çalışıyor, belki gerçeklere bir süre gözümüzü kapatıyoruz...
Kitapta her karakterin ayrı bir hikâyesi var ve hepsine ufakta olsa yer verilmiş. Böylece karakterler ile kendimizi daha çok özdeşleştiriyoruz. Yazar karakterlerin duygu dünyalarını çok güzel bir şekilde okura yansıtmış. Her birininin hayatlarına konuk oluyor, yaşadıklarına, acılarına şahit oluyoruz. Her birinin mutlu bir hayat yaşamasını içten bir şekilde istiyoruz. Tarık Tufan karakterlerinin hayatlarının devamını bizim hayal dünyamıza bırakıyor ve onların hak ettiği mutlu sonlarını biz kendimiz yazıyoruz. Ayrıca kitapta geçmiş gelecek arasındaki geçiş çok güzel şekilde yazılmış. Bir bölümün içinde hem geçmiş hem gelecekten kesitler var ama rahatsız etmeyecek şekilde yazılmış. Okurken aniden kendimizi geçmişte bulabiliyoruz. Kitabın heyecanlı akışı içinde bunu fark etmemiz zaman alıyor. Kitabı okurken çoğu zaman Orhan'a ve Firdevs'e kızdım, üzüldüm. Onların gönüllerine karşı koyamamaları, her defasında dönüp dolaşıp aynı yere dönmeleri beni çok düşündürdü. İnsan kendine bunu neden yapar, neden hayatının kontrolünü böylesine kaybeder hala anlamdırabildiğim bir durum değil. Sanırım bunu anlayabildiğim zaman birşeyleri aşabilmişim demektir. Ana karakterlerin hayatı tamda kitabın giriş cümlesinde yazıldığı gibi geçiyor."Hayatımı mahvettim. Üstelik bunu yaparken aklım başımdaydı.Hayatımı bile bile mahvetmemin tek bir sebebi vardı.Aşıktım ve dünyanın geri kalanının gözümde zerrece değeri yoktu." Aşkın kendi öz benliğinden, ailenden, geçmişinden vazgeçirecek kadar güçlü bir duygu olması hayatın acı gerçeklerinden biri belkide. Kitap boyunca aşkın insanın başına ne felaketler açabileceğini, nasıl karşı konulmaz bir duygu olduğunu çok etkileyici bir şekilde okuyoruz.
Son olarak hayatıma kattığın karakterler için teşekkür ederim 
Tarık Tufan Tüm ömrümü onlarla beraber, onları beynimin içinde yaşatarak geçireceğim.
·
997 görüntüleme
Ben bugün Tarık Tufan ile tanıştım. Hayatımın en güzel günlerinden biriydi.
03.03.24 tarihe not düşeyim
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.