Hayat arkadaşının gözünden Kemal Sunal
Kitabı, Kemal Sunal’ın eşi Gül Sunal hanımefendi yazmış. Beyefendiyi, beraber yaşadıkları hayatı, çocuklarını, beyefendinin vefatını ve sonrasını kendine has üslubuyla anlatıyor. İlk başta biraz karışık geliyor; zira kitap bir kronolojik sıra takip etmiyor veya konuya göre bölümlere ayrılmamış. Bir vefat gününü okuyoruz, bir doğum gününü; bir bakıyoruz 90’lardayız, bir bakıyoruz 70’lerde… Bir süre anlayamadım, ama bırakmadım da okumayı, devam ettim merakla. Ve bir süre sonra sonra alıştım kitabın şahsına münhasır düzenine. Sonlara doğru, kitabın 149. Sayfasında, kitabın neye göre yazıldığını da anladım: Gül hanımın kafasına göre :))
“Beni iyi tanıyanlar, ‘Konu değiştirirken haber ver’ diyorlar… Çocuklar da, ‘Anne, konu nereden buraya geldi?’ diye sormaktan bıktılar… Ali, ‘Annem anlatırken dinle, araya girme, bittikten sonra -tabii biterse- kendi imkanlarınla sıralamaya, anlamaya çalış’ diye rehberlik yapıyordu beni az tanıyanlara…”
Tıpkı konuşurken konu değiştirişi gibi, kitabı da o düzene göre yazmış Gül hanım. Kitabı bırakmadan ve araya zaman sokmadan okuduğunuzda bir süre sonra üsluptaki o karışık ritmi yakalayabiliyorsunuz, o kaosun içinde tuhaf da olsa bir düzen var. En azından bende öyle oldu. Mesela kitabın sonuna eklenen fotoğraflara bir kitabı okumadan önce bakın, bir de sonra, ne demek istediğimi daha iyi anlayacaksınız: okumadan baktığınızda çok karmaşık ve hatta anlamsız gibi geliyor fotoğraf düzeni ama okuduktan sonra anlam kazanıyor. Fotoğrafların sıralaması metin ile paralel yapılmış. Ama keşke fotoğraflar sona değil, Metin Akpınar’ın kitabında 
Metin Akpınar: Sahneye Adanmış Bir Ömür olduğu gibi kitaba ilgili yerlerde serpiştirilmiş olsaymış. Diğer baskılarında bu yapılmış mı? Bilmiyorum.
Kitapta, bizim televizyonlardan tanıdığımız pek çok ünlü isimle anıları, kimi zaman komik, kimi zaman hüzünlü hikayeleri, vefatından sonra yaşanan tatsızlıklar… Pek çok detaya yer verilmiş. Bunların yanında bir de aslen Afyon/Sandıklılı olan Gül hanım, oraya has bazı gelenek ve görenekleri, kimi zaman yöresel ağzı da katarak anlatmış. Beyefendi de teker teker anlattırırmış kendisine. Anadolu’ya, kültüre dair şeylere her daim ilgi duyan biri olduğum için kitaptaki bu detaylar da çok ilgimi çekti benim.
Elbette Kemal Sunal, bu kitapta yazılanlardan ibaret değildir, daha fazlasıdır. Kendisiyle ilgili böyle bir kaynağın olması bence çok kıymetli. Keşke Kemal Sunal gibi Türkiye’nin toplumsal hafızasına ait isimleri bizlere bu şekilde daha yakından tanıtan daha fazla kitap olsa. Ben, keyifle okudum. Kemal Sunal ve ailesinin, bizzat eşi tarafından yazılmış bu hikayesi bana çok iyi geldi. Buraya da yazmasam olmazdı.
Daha fazlası için blogumu ziyaret edebilirsiniz: dondurmakutusu.wordpress.com/2023/03/30/kema...
·
32 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.