Son Ada
(Kendi inceleme defterime nasıl yazdıysam aynılarını buraya yazıyorum.)
! Spoiler sayılabilecek bölümler olabilir. !
Yine yazmakta çok zorlanacağım bir kitapla karşınızdayım. Bu kitabı okurken çok yoruldum desem yalan olmaz herhalde. Çünkü her bir sayfası gerçeği bize aktarıyor. Orada, o adada yaşayanları eleştirirken aslında bizlerin de çok farklı olmadığımızı fark etmem çok üzdü. ''Neden susuyoruz hâlâ?'' diye sordum içten içe. Bir cevap bulup bulamamak arasında dolaştım durdum.
Kitabın konusu: Olanca güzelliğiyle ıssız bir adada huzurla yaşayan insanların bir adamın (diktatörün) gelmesiyle nasıl huzurlarının bozulduğunu anlatıyor. Kitap Yaşar Kemal'in ön sözüyle başlıyor. Bu kitaba hiçbir fikrim olmadan başladım. Her sayfasında beni içine çekti. Sayfalar öylece akıp gitti. Bu kitabı etrafımdaki herkese okutmak istiyorum.
Kitapta sevdiğim yanlarından biri Yaşar Kemal'le başlamamızdı. Anlatımı da ben beğendim. Onun dışında kitapta sevmediğim bir şey yoktu.
Son Ada... Son sığınak, son umut ve son insani köşe...
Keşke yardım elimi uzatıp seni koruyabilseydim...
•Sevdiğim Alıntılar
• Belki de intihar bombacısı olan martılar, yavruları ölenler arasından seçilmişti. Hatta belki de kendileri bu işe gönüllü olarak kalkışmışlardı. Onulmaz evlat acısından kurtulmanın bir yoluydu bu.
XIII., s. 110
• ''Eski çağlarda bir delikanlı, insanların dişlerini de tedavi eden bir hekimin kızına âşıktır. Sırf kızı görebilmek için oraya gider delikanlı ve sevgilisinin yüzüne bakarak otuz iki sağlam dişini çektirir. Şimdi bu eylem üzerine hangi sevda sözlerini ekleyebilirsin ki? Hepsi zayıf kalır.''
XIX., s 152, Yazar
! Bu inceleme tamamen kişiseldir. Fikir ayrılıklarına düşsek de bunun benim fikirlerim olduğunu ve saygı duymanız gerektiğini lütfen unutmayın. Okuduğunuz için teşekkürler. !
