Akış
Ara
Ne Okusam?
Giriş Yap
Kaydol

Gönderi

Uyku ve uyanıklık arasında aklımdan geçenler
Duygular ve ilkeler arasında bağlantı kurmanın gerekliliği ile alakalı bir sistem geliştirmenin mutluluğa ulaşmada daha kesin ve uzun vadeli bir çözüm yolu olduğunu düşünüyorum. Neden çözüm kelimesini kullandığımı açıklamayacağım. Çok basit birkaç örnek anlatarak somutlaştırmam gerekirse, uygun koşullara ve ruh sağlığına sahipseniz eğer ihtiyacı olduğunu gözlemlediğiniz veya o an sadece içinizden geldiği için bir kediye/herhangi bir hayvana yardım edebilirsiniz bu size kısa süreli bir tatmin sağlayacaktır. Bu tamamıyla duygusal bir tepkidir ve mutlaka sizi iyi bir insan olduğunuza ikna eder. Fakat hayvanlara yardım etme konusunda genel manada bir bilinç geliştirmediyseniz bir sonraki rastlantıda sinirli veya çok üzüntülü kısaca havanızda değilseniz ölmek üzere olan bir canlı dahi kadrajınıza girmeyebilir. Görev bilinci geliştirmeden yaptığımız davranışlar da bu şekilde yavan ve anlamsız kalacaktır. Bu hassasiyeti sadece mutluyken veya duygusal olarak bizi harekete geçirebilecek birkaç an'a indirgediğimizde mutluluğa erişmiş olmuyoruz belki bu durumu küçük çaplı ego tatmini olarak bile adlandırabiliriz. Bu yüzden iyi olana meyilli olma halini bazı ilkelerle sabitleyip bu durumu da birkaç yapıp etme ile deneyimlediğimizde tam manasıyla bilinçli olma haline geçiş yapmış oluruz. 'Hayvanlara yardım etmeliyim' şeklinde basit bir kabul oluşturup bu ilkeyi de benimsemek için uzun bir süre "gözlem artı davranış" şeklinde uygulama yaptığımızda hem duygusal hem mantıksal bir çizgi yakalamış oluyoruz. Aslında her zaman savunduğum bir şeyin idrakine yeni ulaşmış da olabilirim. Dengede olma halinin insanı insan yaptığına. İbn Hazm'ın bir sözü aklıma geldi (bir gün İbn Hazm'dan alıntı yapacağım aklıma gelmezdi) “Kar uzun süre elde tutulursa ateş gibi etki eder. Aynı şekilde sevinç ya da kederin aşırıya vardığında insanı öldürdüğüne, çok fazla gülmenin sonunda ağlamaya döndüğüne tanık oluruz." Tabi bu sözün ilke edinmekle doğrudan ilgisi yok fakat dengede olma halini güzel bi metaforla aktarmış. Hayat ne duygusuz olup sadece nefes almayla yaşanılabilir ne de hissî birkaç karar ve mutlu olunacak birkaç an'la. Anlamlandıramadığımız, ilke edinemediğimiz her davranış sonunda bize kendisini gösterecektir.
··
36 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.