Mektup yazma geleneği günümüzde tamamen tükendi. Artık anlık mesajlaşma ile daha hızlı ve özensiz bir iletişim var. İnsanlar nasıl söylediğini değil, ne söylediğini düşünüyorlar. Modern çağ insanların edebi gücünü de örseledi. Uzun mesaj atmak istediği zaman “ şimdi yazmakla uğraşmayayım , ses atayım ” diyor insanlar. Böylece yazma kültürü günden güne kayboluyor. Belki pek çoğunuz zaruret olmadan elinize kağıt, kalem almıyorsunuz. Ya da insanlara gönderdiğiniz mesajlara bakın, 3-5 satırı geçmiyor. Bunun sebebi biraz da vakti kaçırmamak. Öyle ya, hızlı bir çağ. Zaman hızla ilerliyor. Daha az şey söyleyip daha çok şey yapmak istiyor insanoğlu. Fakat çağın hızına da yetişemiyor. Ellerden kağıt kalem düşüp telefonlar alındığından beri okuma işi ciddi bir oranda azaldı. Okuma ve yazma oranının rakamsal anlamda artması, okuma ve yazma eyleminin arttığını göstermiyor. Aksine okuma ve yazma oranının her geçen gün arttığını övünerek ifade ederken, okuyan insanların bir bir kaybolduğunu ıskalıyoruz. “ Osmanlı döneminde okuma yazma oranı çok düşüktü, Harf Devrimi bu oranı arttırdı ” iddiası estetik anlamında incelendiğinde, Osmanlı entelektüelinin ulaştığı seviyeye Cumhuriyet aydınının asla ulaşamadığı gerçeği de maalesef görülemiyor.
Estetik kaygısının sadece maddi gösterişe yansıması, edebiyattan çekilmesi üzücü bir gerçek.
Eskiden birbirlerine duygularını ifade edebilmek için sanatsal bir üslup kullanan insanlar vardı.
Şimdi ilan-ı aşklar bile bayağı bir hâl aldı.
Osmanlı döneminde padişahtan sıradan halka kadar herkes mektup ile haşır neşirdi. Öyle ki padişahların yazdığı aşk mektuplarını okuduğumda edebi güçlerine hayran kalmıştım. Zaten pek çoğu şair, müzisyen, sanatkar olan padişahların mektup yazma konusunda da ustalık gösterdiklerini hayranlıkla takdir etmiştim. Avrupa’ya hükmeden Kanuni Sultan Süleyman’ın Hürrem Sultan ile, I.Abdulhamid Han’ın Ruhşah Hanımefendi ile mektuplaşmaları bunlara örnek olabilir. ( Daha fazlası için ilgililer Çağatay Uluçay’ın Osmanlı Sultanlarına Aşk Mektupları kitabına bakabilirler )
Bu mektuplarda kadın düşmanı olarak lanse edilen Osmanlı hükümdarlarının kadınlarına karşı kullandıkları zarif hitaplar da dikkatinizi çekecektir.
Biz maalesef kendi tarihimizi bilmediğimiz, öğrenmediğimiz ( ya da öğretmedikleri ) için başkalarının tarihine, kültürüne hayranlıkla bakmakla vaktimizi heba ediyoruz.
Aşk deyince aklınıza ortak medeniyetimizin bağrından çıkmış Leyla- Mecnun, Ferhad- Şirin, Aslı-Kerem, Mem u Zin, değil de Romeo- Juliet geliyorsa ciddi bir sorun var demektir dimağınızda. Çünkü Romeo ve Juliet’in aşkı Anadolu’da hikaye bile edilmemiş nice aşkın yanında çok sıradan kalmaktadır…
Zarafet vardı …
Şimdilerde estetik denilen mefhum, kadim uygarlığımızda ‘zarafet’ olarak kendisini göstermiştir her alanda. Nesnelerin bile bu zarafetten nasibini alması elbette olağandır. Çünkü sevgi ile, merhamet ile yaklaşıldığında her şey bir mana kazanır insanın gözünde.
Ormanda yürüyen oduncunun baltasını gizlemesi ağaçların ürkmesinden değil onun kalbinde, dimağındaki zarafetten kaynaklanıyordu.
Bunu anlayabilmekte ancak İslamî bir hassasiyetin insanın yüreğinde edindiği yer ile alakalıdır.
Bugün yok olmaya yüz tutan bu zarafetin İslam’dan uzaklaşma nispetinde artması da herhalde tevafuk olmasa gerek .
İlerlediğimizi sandıkça aslında zihnen, fikren, kalben ne kadar gerilere doğru gittiğimizi müşahede ettiğimizde elim bir ıstırap yaşıyoruz.
Bir mektuptan tutup, gündelik olaydaki bir inceliğe kadar her şeyde zarafetin yitirilmesi kalbimize derin bir teessür veriyor.
Bu yorum görüntülenemiyor
Mektup arkadaşlığı etkinliği başlatman yok mu agabey 😃
Ben yazıyorum da hayali bir şahısa :)
4 sonraki yanıtı göster
Bu yorum görüntülenemiyor
uzun ama yazım ; belki okuyan üç beş insan çıkar :)
Uzun ve özenerek, üslubunda kılı kırk yardığımız mesaj ve yazılar ne yazık ki karşımızdakilerin günümüz hızıyla dönmekten bir hoş olmuş ruhlarına çarpıp, sekip, bize geri geliyor :) hâl böyle olunca insan kendisini sorguluyor; fazla mı abartıyorum yahut gereksiz miydi tüm uğraşım diye :)
Sonuç; kırk yerinden kırılan inceliğimiz:)
Görüldü atılıp 1 saniye ye tahammül edemeyen insanlar haftalarca mektup beklemeleri imkansıza yakın:)
Bu yorum görüntülenemiyor
Bu yorum görüntülenemiyor
Yoo ben mektup yazıyorum hâlâ, nesli tükenmeyenlerden biriyim.
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.