Mükemmel bir öğütle başlamak istiyorum; “Dünyanın dış güzelliklerini aldanma sakın. Körü körüne içine dalma. Bütün kötülüklerin başı cahilliktir kutluluğun yolcusu! Dünya yalancı, dünya zalim, dünya vefasızdır. Sonsuz gerçeğin değişmezliği yanında, dünyayı ve dünya malına inanmak cahilliktir inan.” Bu dünyaya aldanma cahilliğinde bulunmayız umarım. “Bu dünyadan nice taçlı nice tahtlı hükümdarlar geldi geçti. Bunlardan hangisi altın kakmalı sırma kaftanını, dokuz direkli çadırını beraber götürdü ki.” Bundan sonraki hayat felsefem; “Hayatta her olan biten şeyden bir ibret dersi almayı, ibretle bakmayı bilmeyen bir göz, sahibinin düşmanıdır elbet.” Bizi bekleyen bir dünya daha var, burası gibi geçici değil hesabı büyük olan; “Bu zamanın milletleri bilmezler dünyanın geçici olduğunu. Evlerini süsler ve zevkle boyunlarını dik tutarlar. Hevesleri her an kalplerini bozar. Giden yolcuları görüp derste almazlar. Yaptıklarını gözlerine iliştiremezler. İyilik yollarından sapar, düşmanın pirim eteğini, yapışarak sabah akşam kötülüğün gizli bahçelerinde buluşur, ölmem diyerek gülüşürler.” Kitap baştan sona aşk ve sevgiliye ulaşmayı, bu yolda tüm dünyayı değeri olmayan bir pula satmayı anlatmakta. Fakat bizim ezbere bildiğimiz aşk ve sevgiden farklı bu. Bu öyle bir aşk ve sevgi ki çile çekmeden ulaşılmayan, göz yaşıyla deniz yapmadan varılmayan, nefsinden sıyrılmadan amaca ulaşılamayan bir aşk. Bu öyle bir aşk ve sevgili ki ulaşmam için ben’den ayrılmam ölmeden ölmem gereken bir aşk ve sevgi. Ölmeden ölmezsen sen’den ayrılmazsan ne kadar çile çekersen çek, ne kadar yol gidersen git kendine, dahi halkına bir faydan olmayacaktır.

Zamanın OğluMustafa Çevik · Sayfa6 Yayınları · 201324 okunma

·

37 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Baki Yılmaz